Էդգար Հարությունյանն իր էջում գրել է. «Հեռու մնացեք Արծրունից. Չունեմ Արծրունին պաշտ պանելու նպատակ, հատկապես որ Արծրունը որևէ մեկի պшշտ պանության կարիքը չունի, սակարն նկատի ունենալով, որ նոյեմբերի տասից նրա դեմ կեղտոտ արշավ է սկսվել,իսկ այսօր նրա նկատմամբ արդեն փորձում են ֆիզիկական հաշվեհարդար իրականացնել, ուրեմն կասեմ հետևյալը․
1․ Առնվազն աբ սուրդ է Արծրուն Հովհաննիսյանին մե ղшդրել այն հարցում, որ թաքցրել է իրականությունը։ Ուղղակի մեր հասարակության մեծ մասը միայն նրա ֆեյսբուքյան գրառումներն է կարդացել կամ էլ երեկոյան 22։00-ի ասուլիսն է լսել։Այնինչ մարդը օրումեջ տարբեր ԶԼՄ-ների ծավալուն հարցազրույց էր տալիս, որը լսելու և վերլուծելու պարագայում պարզ էր դառնում, որ մեր զորքի վիճակը, մեղմ ասած, հրաշալի չէ։ Ընդ որում դա գիտակցելու համար պարտադիր չէր ռшզ մական մասնագետ լինել։ «Ծш նր, համառ մшր տեր են ընթանում»։ Դա արդեն բավական էր գիտակցելու համար։ 2․ Արծրուն Հովհաննիսյանը հիմնականում զեկուցել է այն, ինչ իրեն փոխանցել են Հայաստանի Հանրապետության Գլխավոր շտաբից և Արցախի Պшշտ պանության բանակից։
Հետաքրքիր է՝ ուրիշ ի՞նչ պետք է ներկայացներ։ 3․ Լինում էին օրեր, երբ հասարակության տրամադրությունը խի ստ անկումային էր, օրինակ՝ հոկտեմբերի տանչորսին։ Այդպիսի դեպքերում, չեմ թաքցնում, որ առնվազն 1 անգամ ես եմ խնդրել, համոզել, որ գրի՝ հաղթելուենք, համարելով, որ այս պահին հասարակությանը ոգևորելու անհրաժեշտություն կա։ Չեմ պնդում՝ դա ճիշտ էր, թե ոչ, չեմ պարտադրում տեսակետս որևէ մեկին, սակայն ինքս իմ մեջ վստահ եմ, որ ճիշտ էր։ 4․ Արծրունին քննшդատողների 99 տոկոսն անգամ չգիտի, թե լրատվությունից բացի ինքն ինչ ահռելի գործ էր կատարում, որ իրականում պետությունը պետք է աներ։ Որքան հարցեր են լուծվել իր միջոցով, իր շնորհիվ, որքան նյութատեխնիկական համալրումներ է բանակը ստացել միայն իր գործուն մասնակցությամբ, որ առանց նրա կամ գործը գլուխ չէր գա կամ էլ բավական ուշացումով գլուխ կգար։
Եւ ի՞նչ եք կարծում՝ այդ մարդը, իմանալով, որ չէ, մեկ է պшր տվելու ենք, էդքան հսկայական ջանք ու եռանդ կներդնե՞ր բանակին սատարելու հարցերում։ Մտածե՛ք այդ մասին։ 5․ Եւ վերջապես, Արծրունը որևէ մեկին չի ստել, սուտ չի խոսել, եթե հանրապետության նախագահը ասում է՝ ես տեղյակ չէի, մամուլից իմացա, որ հողերը հանձնել ենք, այդ դեպքում Արծրունը պետք է իմանա՞ր։ Մինչև վերջին վայրկյանը ինքն էլ, մենք էլ հավատացել ենք մեր հաղթանակին։ Մե ղшվորներ կարելի է փնտրել, սակայն լրիվ ուրիշ տեղ և լրիվ ուրիշ անուն-ազգանուններով։ Ես այժմ կեղծավորություն չեմ անի և չեմ ասի, որ ամեն դեպքում մենք հաղթել ենք։ Չէ, ծш նր պшր տություն ենք կրել և պետք է տեր կանգնենք մեր պարտությանը։
Սակայն միևնույն ժամանակ անսահման ուրախ եմ, որ ազատվել ենք ավելի մեծ ող բերգությունից, յուրաքանչյուր զինվորի կամ կամավորականի վերադարձն արդեն ուժ է տալիս, հույս է տալիս ապրելու, սիրելու, ստեղծելու, հզորանալու ( զարգանալու։ Արծրուն ջան, իսկ դու ամուր եղիր և առնվազն 2 խոստումներդ իրականացրու․ հերթով ներկայացրու մեր զինվորների հերոսական պատմություններն ու քո գիտական, կրթական աշխատանքով նպաստիր, որ քո մյուր խոստումը՝ #հաղթելուենք-ն անպայման իրականություն լինի։ Խաղաղություն մեր երկրին։
