15 տարվա ամուսնական կյանքից հետո նա հեռացավ` թողնելով կնոջը և դստերը

Վերջապես ես որոշեցի պատմել ձեզ իմ պատմությունը, որը տեղի է ունեցել կես տարի առաջ: Մենք ամուսնացած էինք արդեն 15 տարի և ապրում էինք երջանիկ կյանքով, ամուսնական կյանքի 5-րդ տարում մենք ունեցանք մի գեղեցիկ դուստր, որին անհամբերությամբ սպասում էինք: Ավելի շատ ժամանակ ես էի հատկացնում աղջկաս, քանի որ ամուսինս հաճախ էր գնում գործուղումների:

расставание, печаль, грусть, потеря, сын, любовница, ссора

Մենք բավականաչափ էինք վաստակում, անգամ իմ աշխատավարձով մենք կարող էինք մեկ ամսիս ապրել։ Ես առաջարկում էի, որ ամուսինս փոխի իր աշխատանքը, որպեսզի չգնա գործուղումների։ Բայց նա հրաժարվում էր` ասելով, որ շուտով ես պետք է անցնեմ արձակուրդի, իսկ այդ ժամանակ գումարը չի հերիքի:

Երբեմն պատահում էր, որ նա առավոտյան գալիս` երեկոյան գնում էր գործուղման, իսկ այն ժամանակ, երբ նա տանն էր, զբաղվում էր հեռախոսով:

Սկզբում ես չէի մտածում, որ նա կարող է դավաճանել  ինձ, բայց եղավ այն , ինչ եղավ…

муж, жена, сын, семейная история, любовница

Հերթական գործուղումից հետո տուն վերադառնալուց, նա ինձ հանդիպեց սառնասրտորեն և հենց այդ պահից սկսեցին կասկածներս սրվել: Տարբեր մտքեր բարձրացան գլխիս մեջ, չգիտեի՝ ինչ անել:

Հետևաբար ես դիմեցի ընկերուհուս և նա ասաց, որ հավանաբար ամուսինս սիրուհի ունի: Այս խոսքերից ես ապշեցի` չհասկացա, թե ինչո՞ւ, ո՞րն է ինձանից դժգոհ լինելու պատճառը։

Անմիջապես արմատախիլ արեցի վախերս, քանի որ հիշեցի, որ ընկերուհիս դա էր առաջարկել: Ես որոշեցի, որ սա պարզապես վատ փաստարկ էր, սրտիս մոտ չընդունեցի, չնայած այդ միտքը իմ գլխում էր։ Ես շարունակեցի ապրել և մեծացնել իմ դստերը:

мама и дочь, мама и ребенок, мама и дочка, стильная мама с дочкой ...

 

Բայց ընկերուհուս հետ խոսելուց երկու շաբաթ անց նրանից մի հաղորդագրություն ստացա. «Հայտնվել եմ արտակարգ դրության մեջ, ես տեսա ամուսնուդ` մեկ այլ կնոջ հետ համբուրվելիս, նրանք երջանիկ էին»: Ես չէի կարող հավատալ դրան, ես պարտվեցի և մի փոքր հավաքվելով, որոշեցի հարց ուղղել ամուսինուս` դեմքին նայելով:

Վերադառնալուն պես ես պատմեցի նրան իր սիրուհու մասին, բայց նա նույնիսկ չզարմացավ, կարծես ինքն ուզում էր պատմել: Նա չզղջալով պատասխանեց, որ հոգնել է ինձանից և վերջում ավելացրեց. «քանի որ դու արդեն գիտես, ապա ես կհեռանամ, մոռացիր իմ մասին» …

Այս խոսքերից հետո հոգիս սկսեց պոկվել ներսից, ես չհասկացա, թե ինչպես նա կարող է թողնել մեր երեխային և պարզապես հեռանալ: Ես մեծ ցավ էի զգում, բայց ի՞նչ կարող էի անել։ Հաջորդ օրը ընկերուհիս եկավ ինձ մոտ, նա այդ դժվար պահերին աջակցում և խորհուրդներ էր տալիս, նա ասում էր, որ ես ցանկացած պահի կարող եմ դիմել նրա օգնությանը: Ես շատ շնորհակալ եմ նրան, քանի որ նա ինձ դուրս հանեց դեպրեսայից և ոտքի կանգնեցրեց։

Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ nor-info.ru— ն

Понравилась статья? Поделиться с друзьями: