Երեկ իմ սիրելի մորաքույրը եկավ մեզ այցելության: Եվ ես ինչպես հասկացա, նա եկել էր թեթևացնելու իր հոգու ցավը, կիսելու իր վիշտը հարազատ մարդկանց հետ:
Նա արդեն երիտասարդ չէ, նա 54 տարեկան է: Եվ, ինչպես իր տարիքում գտնվող շատ մարդիկ, նրան էլ դուր չի գալիս որևէ փոփոխության, նախընտրում է կայունություն, այն, ինչին արդեն սովոր է: Հատկապես, երբ խոսքը գնում է իր և իր սիրելիների կյանքի մասին: Եվ, մանավանդ, իր միակ որդու կյանքի մասին:
Նա 35 տարեկան է, ամուսնացել է 20 տարեկանում, մի գեղեցիկ աղջկա հետ, ըստ բոլոր հարազատների, բայց նա էլ շատ էր սիրում այդ աղջկան` բարի, խելացի, պարկեշտ և անկեղծ: Բոլոր կողմերից՝ դրական: Նրա հետ միշտ կարելի էր խոսել որևէ թեմայի մասին: Ես ինքս էլ նրան և նրա երեխաներին շատ էի սիրում, մենք շատ լավ հարաբերությունների մեջ ենք նրանց հետ: Բայց, ցավոք, նրա հետ ընտանեկան կապերը հնարավոր է, որ խզվեն: Քանի որ նրա ամուսինը կապվել է մեկ այլ կնոջ հետ: Նա սիրուհուն բավականին երկար ժամանակ թաքցնում էր, ոչ ոք և ոչինչ չգիտեր նրա մասին, բայց այսօր պարզվում է, որ նրանք արդեն ունեն 4 տարեկան երեխա:
Մենք բոլորս ցնցված ենք: Ավելի ցավալի է, կնոջ վիճակը, նա այնքան լավն էր և այդքան շատ սիրելով, ինչպես է կարողացել այդպիսի քայլ կատարել: Նույնիսկ գլխիս մեջ չի տեղավորվում: Եթե իմանար միայն սիրուհու մասին էլի ինչ֊ որ տեղ տանելի կլիներ, բայց երեխա՜… այն էլ արդեն 4 տարեկան… Ինչպե՞ս են դա ներում: Բնականաբար նա դիմեց ամուսնալուծության: Ես նրան շատ լավ եմ հասկանում: Հիմա ես նույնիսկ չեմ ուզում խոսել զարմիկիս հետ։ Միայն երեխաների համար եմ ցավում, ովքեր տեսնում են իրենց ծնողների բաժանությունը, սա իհարկե մեծ սթրես է երեխաների համար։
Ես մորաքրոջս հարցրեցի, արդյոք նա պատրաստ է ընդունել «նոր» թոռանը: Ինչին նա պատասխանեց ինձ. «Ես հարս էլ ունեմ, թոռներ էլ: Մյուսները ինձ պետք չեն: Ես երբեք թույլ չեմ տա, որ նրանք կանգնեն իմ դռան շեմին: նա երեխա ունի, այնպես որ թող անի նրա հետ այն ինչ ցանկանում է, չէ որ նա արդեն հինգ տարեկան է, բայց ինձ, բացի իմ օրինական թոռներից և հարսերից, որ ոք հարյուր տարի պետք չէ:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
