— Սերյոժա, դու կուշանա՞ս,- Տաթևիկը ուսով սեղմեց հեռախոսը ականջին՝ ջեռոցից հավը հանելով: Վերջապես, Սերյոժան վերցրել էր հեռախոսը. Նա մեկ ժամից ավել էր, որ զանգահարում էր ամուսնուն և արդեն սկսել էր անհանգստանալ:
— Տաթև, ես այսօր չեմ կարող գալ, շատ գործ կա անելու, ես դեռ աշխատանքի եմ, — Կակազելով ասաց Սերյոժան:
Որոշակի աղմուկի միջից Տաթևիկը լսեց կնոջ ծիծաղի ձայն:
Ամեն ինչ պարզ է. Սերյոժան խմել, և այժմ, ամենայն հավանականությամբ ավտոբուսով տուն է գալիս:
— Լավ, ցտեսություն, հետո կզանգահարեմ:
Տաթևիկը մատն այրեց տաք տապակը սեղանին դնելու ժամանակ և հեռախոսը չանջատած վիճակում, դեռ պահում էր ականջին:
— Իսկ դու հեռու՞ ես գնում, աղջնակ,- Տաթևիկը լսեց.
-Արի ծանոթանանք. Իմ անունը Սերյոժա է, իսկ Ձե՞րը,- Ի պատասխան լսվեց ուրախ, լիարժեք կանացի ծիծաղի ձայն:
Ամեն ինչ պարզ է. Սերյոժան մոռացել էր անջատել հեռախոսը, իսկ Տաթևիկն այժմ ակամայից լսում էր իր սիրելիի խոսակցությունն անծանոթ աղջկա հետ:
Զրույցից կինը հասկացավ, որ Սերյոժան հանդիպել է ինչ-որ աղջկա, և այժմ միասին ուղևորվում են նրա երկրորդ բնակարան:
Առանց երկու անգամ մտածելու ՝ Տաթևիկը նստեց տաքսի և գնաց այնտեղ:
Նա ուներ տան բանալինները։ Բացելով դուռը ՝ աղջիկը հատակին տեսավ կնոջ կրծկալն ու զգեստը, իսկ խոհանոցում սեղանի վրա շամպայնի շիշ էր դրված:
Ննջասենյակի դուռը փակ էր, և այնտեղից ծիծաղի ձայներ էր լսվում:
Տաթևիկը բանալիները և ամուսնական մատանին դրեց սեղանին և լուռ դուրս եկավ բնակարանից:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
