«… Գիտեք, դատելը իմ գործը չէ, բայց դա իմ գլխում չի տեղավորվում. նրա մայրն այնպես է չարախոսել և նրա ընտանիքում այնպիսի բաներ է արել, իսկ նրա համար միևնույն է»: — պատմում է թոշակառու տիկին Ալլան փեսայի մասին:
-Դաստիարակված որդի է: Նրան գումար է տալիս, սնունդ տանում, բժշկի մոտ գրանցում, լուծում նրա խնդիրները… Ա՛յ ուրբաթ օրն արձակուրդ է վերցրել և գնացել ամառանոց. մոր ծննդյան տարեդարձն է, պետք է այնտեղ նշեն, հյուրեր պիտի հավաքվեն: Իսկ իմ Թինան որդու հետ մնացել է տանը…
-Իսկ ինչո՞ւ չի գնացել: Վատ է զգացել իրեն, հա՞: Հիմա նա երկրորդին է սպասում, այնպես չէ՞:
— O՜h, նա իրեն հիանալի է զգում, և միայն չորս ամիս անց կծննդաբերի: Խոսքը հղիության մասին չէ: Սկեսուրի հետ նա գրեթե սկզբից չէր շփվում: Թոռը՝ Ալեքսը, նույնպես: Այդ տատիկը նրան համարյա չի ճանաչում. տասներեք տարվա մեջ մի քանի անգամ է տեսել: Հենց սկզբից էր գլուխը մտցրել, որ Թինան ուրիշից է հղիացել, պատկերացնու՞մ եք: … Հիվանդանոցից դուրս գրվելիս նա նայեց նորածին և ասաց. – Ո՛չ, մեր երեխան չէ: Մենք կորցրինք խոսելու ունակությունը: Իսկ նա շարունակեց. -Սիրտս չթպրտաց նրան տեսնելով, ինչը նշանակում է, որ ուրիշինն է …
Թինայի սկեսուրը Ալլան դստերս հենց սկզբից էլ չսիրեց: Ինչո՞ւ այդպես եղավ, պարզ չէր։ Թինան հանգիստ էր, ժպտադեմ, ընկերասեր, լավ ընտանիքից: Ամուսնացել էր սիրելով, և աչքը չէր կտրում ամուսնուց:
Բայց այնպես պատահեց, որ նրանք հարսանիք արեցին հղիության կեսին. արդեն հստակ տեսանելի էր Թինայի կլորիկ փորիկը: Սկեսուրը մտքում արել է ինչ-որ հաշվարկ, որը միայն ինքը գիտեր և հայտարարել, որ այդ երեխան հաստատ իր որդուց չէ: Սխալմունք չի կարող լինել: Գրիգորը՝ Թինայի ամուսինը, մի քանի անգամ խնդրել է մորը հանգստանալ և չբարձրացնել այդ թեման: Անձամբ ինքը չէր կասկածել կնոջ հայրության վերաբերյալ: Նրան ասել էր և’ լավ, և’ վատ ձևերով, բայց ոչ մի օգուտ:
Դեռ հղիության ընթացքում էր սկեսուրը հարսի հետ մի քանի անմոռանալի վեճեր ունեցել՝ «ումից ես հղիացել» թեմայով, հետո եղավ այն նույն դեպքը գնչուհու հետ դուրս գրվելիս, երբ իրադարձությունների իր վարկածը Գրիգորիի մայրը ներկայացրեց բոլոր ազնիվ մարդկանց, ընկերներին և հարազատներին:
-Բայց և դրանով էլ չհանգստացավ նա: — պատմում է տիկին Ալլա: — Մի քանի ամիս անց որդուն է տալիս կնիքով մի թղթի կտոր, — ա՛ռ, տե՛ս՝ ինչ էի քեզ ասել: Ահա ԴՆԹ-ի արդյունքը: Դաստիարակում ես՝ չհասկանալով, թե ումից է:
-Իսկ ի՞նչ թուղթ էր դա: Իրականում նա փորձաքննությո՞ւն էր արել: Առանց երեխայի հոր ու մոր իմացությա՞ն:
-Ինչ թուղթ էր դա՝ այդպես էլ ոչ ոք չիմացավ, ոչ ոքի մոտիկից երբեք ցույց չի տվել: — ձեռքով արեց Ալլա :
— Իմ Թինան, տեսնելով այս ամենը, բռնեց ամուսնու ձեռքը և տարավ կլինիկա՝ արդեն նորմալ հետազոտություն անելու և այդ հարցը փակելու: Գրիգորը կարծես թե չէր ուզում. «Ես կասկածներ չունեմ», բայց աղջիկս ստիպեց: Եվ նրանք շատ փող չունեին, այդ ժամանակ դա թանկ էր, չգիտեմ, թե հիմա որքան է: Բայց նրանք հետազոտություն արեցին, ստացան եզրակացությունը, որ Գրիգորը 99.9% հայրն է, Թինան այդ թուղթը նետեց նրա մոր առաջ և … ջնջեց նրան իր կյանքից: Ասում է՝ ես այլևս չի ուզում տեսնել կամ լսել նրա մասին: Ինձ համար այդ կինը գոյություն չունի: Իմ տանը, որպեսզի ոչ ոք չտա նրա անունը:
— Դե՛ … Այն, ինչ եղել է հետո, հավանաբար, նրան կարելի է հասկանալ:
— Ճիշտն ասած, ես պարզապես մի բան չեմ կարողանում հասկանալ, Գրիգորը շփվում է նրա հետ, կարծես ոչ մի բան չի պատահել: Արդեն տասներեք տարի է: Ամիսը մեկ անգամ, երբեմն ավելի քիչ, երբեմն ավելի հաճախ, գնում է մոր մոտ: Մենակ, իհա՛րկե, կնոջն ու երեխային թողնում է տանը: Սկեսուրը բնականաբար չէր հավատում այդ հետազոտությանը: Պարզվում է, որ իմ դուստրը կաշառել էր կլինիկային… Մի խոսքով՝ Թինան նրա հետ չի շփվում, Ալեքսը նրան չի ճանաչում: Բայց միևնույն ժամանակ, զարմանալի է, Թինանընդհանրապես դեմ չէ, որ Գրիիգորը գնում է մոր մոտ: Դե նա մայր է, ասում է նա: Մայրը սուրբ է…
Գրիգորը նույն կերպ է դատում:
Տիկին Ալլայի գլխում դա չի տեղավորվում:
Սկզբունքորեն, Գրիգորը լավ ամուսին է և հիանալի հայր: Նա իր որդուն ատամներով է պահում և տարիներ շարունակ խնդրում կնոջը՝ երկրորդ երեխան ունենալ, շատ ուրախ է, որ ամեն ինչ ստացվել է, հաստատ կօգնի: Եվ գիշերը արթնանա և կզբոսնի մանկասայլակով: Գրիգորը բարի է, հոգատար, ուշադիր, առատաձեռն, անպահանջկոտ առօրյայում: Բայց ահա մոր մոտ նրա այցելությունները ջնջում են նրա բոլոր առավելությունները Ալլայի աչքերում:
-Ես կարծում եմ, որ դա դավաճանություն է նրա կողմից: -փաստում է տիկին Ալլան: -Մեզ հետ քննարկում է մորը, որ նա սխալ, մոր հետ` կնոջը …
Ի՞նչ եք կարծում, ճի՞շտ է գնալ օգնել այն մորը, ով վիրավորում է քո ընտանիքին:
Ի՞նչ եք կարծում:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
