Ինձ անհրաժեշտ են Ձեր խորհուրդները, իմ սիրելի ընթերցողներ:
Ես լավ ընտանիք ունեմ, 33 տարեկան եմ, ամուսինս՝ 36, որդիս՝ 5: Սկեսուրս հիանալի կին է, անցած տարի նրա 60 ամյակն էր: Ես և ամուսինս շատ ենք աշխատում: Աշխարհում տեղի ունեցող վերջին իրադարձությունների պատճառով աշխատավարձերը կտրուկնվազել են, իսկ ապրիլին, ընդհանուր առմամբ, գործազուրկ էինք, ուստի փողն այժմ այնքան շատ չէ, որքան միշտ: Ստիպված ենք մի փոքր խնայողություն անել զվարճանքների վրա: Իհա՛րկե, դա երեխային չի վերաբերում:
Մանկապարտեզը փակ է, իսկ սկեսուրս միշտ ուրախությամբ էր նստում թոռնուհու հետ: Մանկապարտեզից հաճախ էր նրան վերցնում, պահում մինչև մեր վերադառնալը: Հաճախ էինք չորսով ընթրում: Բոլորովին վերջերս ինձ թվաց, որ նա փոխվել է: Չարացել է և դարձել ագրեսիվ: Իսկ վերջին անգամ ես ուղղակի սարսափեցի նրա խոսքերից: «Ի՞նչ է, ձեզ համար դայա՞կ եմ: Կարծես ամեն օր աշխատանքի եմ գալիս այստեղ: Աշխատելու համար պետք է աշխատավարձ վճարել…»:
Ես նույնիսկ չգիտեի, որ կարող եմ նրան պատասխանել. «Մայրի՛կ, բայց Դուք տատիկ եք և պետք է նստե՛ք Ձեր հարազատ թոռնիկի հետ…», — այսպես էի ուզում ասել, բայց ցնցող վիճակի պատճառով նույնիսկ լեզուս չպտտվեց: Հետո լռեցի:
Կպատմեմ ամուսնուս (նա այդ ժամանակ կողքիս չէր): Նա նույնիսկ չհավատաց ինձ, իսկ հետո այն իր ականջներով լսեց: Որոշ ժամանակ անց հայտնաբերեցինք, որ մեր խնայողություններից որոշակի գումար է անհետացել: Մենք միանգամից հասկացանք, թե որտեղ են դրանք կորել, այնուհետև սկեսուրս ասեց, որ՝ որպես «կանխավճար» է վերցրել … Դա պարզապես անհեթեթություն էր… Հիմա սկեսուրս մեզ մոտ չի գալիս: Քույրս է նայում որդուս: Քանի դեռ համալսարանում դաս չկա, իրեն կարող է դա թույլ տալ: Բայց հետո ինչ եմ անելու… ես չեմ հասկանում, գուցե իսկապես անհրաժեշտ է վճարել դրա համար …
Ի՞նչ եք կարծում: Եթե պետք է դայակ վարձեմ,ապա ավելի լավ չի՜ լինի վճարեմ սկեսրոջս…
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
