Բարի օր բոլորին: Ես հիանալի հասկանում եմ, որ շատերի մոտ դ ժգոհության ալիք կբարձրացնեմ, բայց չեմ կարող լռել: Այս ընտանիքում կա ութ երեխա և ապրելու տեղ չունեն: Հին բարաքը, որտեղ նրանք ապրում էին, բառացիորեն փլուզվեց. Նրանց խոստանում են բնակարան տրամադրել միայն երեք տարի հետո:
Հայրը տաքսու վարորդ է: Մայրը երկար տարիներ դեկրետի մեջ է արձակուրդում է։ Իրոք, ես անկեղծորեն ցա վում եմ երեխաների համար։ Բայց ես մի հարց ունեմ։ Ինչու՞ համար 8 երեխա լույս աշխարհ բերել, եթե ձեր կացարանն ընդամենը 15 մետր է։ Ավելի ճիշտ չէ՞ր լինի աշխատել և լավացնել սոցիալական վիճակը, հետո նոր մտածել երեխաներ ունենալու մասին։ Գումար վաստակեք ավելի լավ բնակարանների համար: Եվ հետո երեխաներ ծնեք ՝ 8, 10 … որքան ուզում եք:
Սիրեք երեխաներին։ Բայց ինձ թվում է, որ նրանք իրականում չեն սիրում իրենց երեխաներին։ Եվ այսպիսի ընտանիքները քիչ չեն։ Պայմաններ չունեն, բնակվում են անմարդկային պայմաններում և շարունակում են երեխաներ ունենալ՝ առանց մտածելու, որ հետո այդ երեխաները պարզապես տա ռապելու են, որովհետև մեծանում են աղքատության մեջ։
Իմ սիրելի ընթերցողներ։ Հավատացեք ինձ, ես շատ բարի մարդ եմ: Ես օգնում եմ հարազատներին և ընկերներին, եթե նրանք իմ օգնության կարիքն ունենան: Ես չեմ դատապարտում այն մարդկանց, ովքեր լիովին ճիշտ ապրելակերպ չեն վարում. Սա նրանց կյանքն է, և բոլորը ապրում են այնպես, ինչպես իրենք են ուզում ։ Բայց դրա պատճառով երեխաները չպետք է տառապեն։ Իսկ երեխաները իսկապես տա ռապում են։
