Ես ու Նիկոլը ծանոթ ենք դպրոցական տարիներից: Հետո նա գնաց ծառայության, իսկ ես սպասում էի նրան, ինչպես գերի: Ավելորդ անգամ ես տնից դուրս չէի գալիս, որպեսզի հարևաններին բամբասելու առիթ չտամ: Գալուց հետո նա ասաց, որ նախ պետք է աշխատանք գտնի, իսկ հետո նոր ամուսնանա: Միասին մարզկենտրոնից տեղափոխվեցինք քաղաք: Եվ վեց ամիս անց, երբ նա արդեն կայուն աշխատում էր և սկսեց խոսել հիփոթեքի մասին:
Ես հիմար չեմ, հասկանում եմ, որ եթե հիփոթեքը տրվում է ամուսնությունից առաջ, ապա ամուսնալուծության դեպքում բնակարանը չի բաժանվում ամուսինների միջև: Առավելագույնը, մեր երեխաներին և ինձ կթույլատրվի ապրել այնտեղ։
-Արի նախ ամուսնանանք: Ես ուզում եմ, որ բնակարանը մեր ընդհանուրը լինի: Մենք կլինենք մեկ ընտանիք: Ես չեմ պատրաստվում ամուսնալուծվել քեզանից:
-Ոչ, ես այդպես եմ որոշել: Նախ հիփոթեք, որպեսզի հարսանիքից հետո մնալու տեղ ունենանք: Սա կլինի մեր տունը: Ես չեմ մտածում ամուսնալուծության մասին: Այդպես պարզապես ավելի լավ է:
Ես ախր հասկանում եմ. Նրա մայրն է այդպես կազմակերպել, քանի որ նա երբեք չի սիրել ինձ: Նրա ընտանիքը հարուստ չէ, բայց մայրը որոշ գումար ունի հավաքած: Իսկ ես պարզապես աղբ եմ նրա աչքերում: Նիկոլի հայրիկին չեմ ճանաչում, մայրն ապրում է գյուղում, մեծացնում է նրա երկու քույրերին: Աշխատում է որպես բուժքույր առաջին բուժօգնության կետում: Իսկ Նիկիտան նրա միակ որդին է, դրա համար էլ այդքան ուշադիր է նրա նկատմամբ:
Նիկոլի այս որոշումը վիրավորեց ինձ: Ես ուզում եմ ամուսնանալ, բայց ոչ այդպիսի ճանապարհով: Ես ուզում եմ իմ տան տիրուհին լինել: Նա նախապես մտածո՞ւմ է ամուսնալուծության մասին: Թե՞ նա ինձ սուտասան է համարում: Ինձ պետք չէ նրա բնակարանը:
Բայց եթե նա ինձ չի վստահում, ինչու՞ է ընդհանրապես ամուսնանում ինձ հետ: Ես նրան ասացի այս ամենը: Վիճեցինք, հավաքեցի իրերս և տեղափոխվեցի հանրակացարան: Ես կարող եմ ինքս վճարել սենյակի համար: Ես աշխատում եմ և երբեք չեմ մնացել նրա հույսին։
Կարծում եմ, որ նրա մայրն է մեզ բաժանել: Նա միշտ ինտրիգային էր, և այժմ հասավ իր ուզածին: Ի՞նչ ընտանիք է սա: Ես էլ թույլ չեմ տա ինձ նվաստացնել:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
