Տարիներ առաջ որդիս դրսում օգնեց մի ծեր կնոջ․․․Որքան էլ զարմանալի է, նրա այդ քայլը հաջողության և առաջընթացի գրավականը դարձավ
Մեր որդուն՝ Սերգեյին,ծնված օրվանից սովորեցրել ենք,որ պետք է կիսվել դիմացինների հետ,օգնել կարիքավոր ներին։ Բարությունը դա այն է, ինչը մեզ տարբերում է կենդանիներից։ Որդիս շատ լավ է յուրացրել մեր դասերը՝ ինչի շնորհիվ էլ այսօր հաջողակ մարդ է դարձել։
Պատմությունը տեղի է ունեցել 2 տարի առաջ։Սերգեյն այդ ժամանակ սովորում էր համալսարանում,երբեմն դա-սամիջոցի ժամին գնո ւմ էր մոտակա յքում գտնվող հացա բուլկեղենի խանութ։ Մի օր էլ սովորական ճանապար հով քայլելիս մեր որդին տեսավ մի տարօ րինակ տատիկի։ Վերջ ինս իրեն շատ կաս կածելի էր պահում, արտաս վում, գնում-գալիս։
-Տատիկ ջան, ձեզ հետ ամ են ինչ լա՞վ է։ Գուցե՞ ինչ-որ բան է պատահել,-հարցրել է Սերգեյը։
-Կորել եմ, որդիս։ Տղաս ասաց, որ տան դի մաց իրեն սպասեմ, ես էլ որոշեցի զբո սնել,ինքս էլ չհասկացա, թե ինչ պես եմ այստեղ հայտնվել։
-Իսկ ո՞ր մասում է ձեր տունը։
-Չգիտեմ, չեմ հիշում, հիշում եմ միայն, որ մեծ կարմիր տուն է, բարձր․․․
Որդիս պատկերացրել է, թե ինչպիսի տան մասին է խոսքը, և որտեղ են գտն վում նմանատիպ տները։ Նա բռնել է տատիկի ձեռքից և տարել նրան կարմիր աղյուսե տների կողմ։ Մեր քաղաքում նմա նատիպ տներ շատ քիչ են։ Շրջելով տարածքում՝ որդիս հեռվից ինչ-որ ձայներ է լսել։
Տեսել է, որ մի բակում խառնաշփոթ է։ Հավաք վել էին ոստիկա նության, շտապ օգնության մեքենաներ, մի տղա մարդ էլ գոռգոռալով ասում էր․
-Պիտի գտնեք մորս։ Փակեք ճանապարհները, այնպես անեք, որ մայրս մի ժամից լինի տանը։
Սերգեյը մոտեցել է տանը և հարցրել․
-Գուցե այս տատիկին եք փնտրում։
Տղամարդը վազել է իրենց կողմ, գրկել մորը և արցունքներն աչքերին ասել մեր որդուն․
-Շնորհակալ եմ, երիտասարդ։ Մայրս արդեն ծեր է, վախե նում եմ մտածել, թե ինչ կարող էր հետը պ ատահել։
Երախտագիտությունը հայտնելու համար՝ այդ տղամարդը որդուս հրավիրել է իր ընկերությունում աշխատելու, 2 տարվա ընթացքում Սերգեյն արդեն մեծ հաջողու թյունների է հասել և դեռ շարունակում է առաջ գնալ և զար գանալ։
