Ես ու ամուսինս քսան տարի է միասին ենք: Մենք ապրում ենք համեստ, բայց խաղաղ կյանքով: Մենք երկուսս էլ աշխատում ենք նույն ընկերությունում: Գումարի հարց երբեք մեր մեջ չի եղել: Մենք պարզապես փորձեցինք հույսներս դնել մեր աշխատավարձի վրա։
Մոտ վեց ամիս առաջ Լևոնը որոշեց այլ աշխատանքի անցնել: Քանի որ նա գործարանում հերթափոխով էր աշխատում, իր հանգստյան օրերին հնարավորություն ուներ մեկ օր ուրիշ տեղ աշխատելու: Ես դեմ էի դրան: Ի վերջո, նա պետք է հանգստանա:
Բայց իմ խոսքերի վրա ամուսինս պարզապես ժպտաց և որոշեց անել այնպես, ինչպես ինքն է ցանկանում: Լրացուցիչ աշխատանքում նրա պարտականությունները ներառում էր տարածքում ժամանակին շրջայց կատարել և հերթափոխի ավարտին հաշվետվություն կազմել: Սկզբունքորեն, դժվարություններ չկային, և նա առանձնապես հոգնածություն չէր զգում:
Ի վերջո, այստեղ նա պատասխանատու է միայն իր համար, ուստի նյարդայնանալու կարիք չկա: Այստեղ աշխատավարձը քիչ է, բայց այդ գումարն օգտագործվում է ընտանիքի հոգսերի համար: Մենք ունենք երկու ուսանող, ուստի ամեն ինչ գնում է նրանց վրա: Ես փորձում եմ հնարավորինս խնայել: Ի վերջո, հոգու խորքում միշտ ավելի տաք ու հանգիստ է, երբ գիտեք, որ խնայողություններ ունենք:
Այսպես էլ ապրում էինք: Տղաները սովորում էին, և երբեմն էլ կարող էին ինչ-որ բանով ուրախացնել իրենց:
Մի անգամ, երբ ոչ ոք տանը չկար, ես որոշեցի ընդհանուր մաքրում կատարել: Եվ նույնիսկ հասա այնտեղ, որտեղ մի քանի տարի չէի նայել: Պարզվեց, որ այս վայրը սանդուղքի մեր պահեստարանն էր, որտեղ Լևոնը պահպանում էր իր գործիքների մեծ մասը, և այն իրերը, որնք մենք չէինք օգտագործում:
Այստեղ շատ սարդոստայն ու փոշի կար: Հետևաբար, ես որոշեցի հանել ամեն ինչ, մաքրել և նորից ամեն բան դնել իր տեղերում: Վերադասավորելով արկղերը, ես գտա մի հին տուփ, որը մեզ էր մնացել Լևոնի տատիկից: Դա շատ հին էր, բայց ամուր ու գեղեցիկ: Անգամ չեմ հիշում, թե երբ էր այն անհետացել իմ տեսադաշտից: Ձեռքս վերցնելով ՝ այն ոչինչ չէր կշռում: Ինձ հետաքրքրեց, թե ինչ է դրա ներսում: Բացեցի կափարիչը և ապշեցի: Տուփի մեջ մեծ հաշվով՝ բավականին պատշաճ գումար էր: Ես անմիջապես դրեցի այն տեղում: Վերադառնալով բնակարան ՝ չգիտեի ինչ անել:
Ես դեռ չգիտեմ: Ես չեմ կարող ամեն ինչ թողնել այնպես, ինչպես կա: Որտեղից է այդ մեծ գումարը, իսկ եթե հանկարծ Լևոնը ինչ-որ խնդրի մեջ ընկնի դրա պատճառով: Այս մտքերն ինձ հանգիստ չէին տալիս: Նրա հետ գումարի մասին խոսելը նույնպես սարսափելի է, քանի որ վախենում եմ վեճերից: Ես պարզապես չեմ կարողանում որոշում կայացնել: Ո՞րն է շարունակելու լավագույն միջոցը, չգիտեմ․․․
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
