Կարևոր առակ ամենակարևորի մասին ՝ Եղբայր և քույր

Երբ ինչ-որ մեկը մեզ ցավ է պատճառում, ամենայն հավանականությամբ, այդ մարդը խորապես դժբախտ է: Երջանիկ մարդիկ հերթերում կոպիտ չեն լինում դիմացինի հետ, տրանսպորտում չեն հայհոյում, գործընկերների մասին չեն բամբասում: Երջանիկ մարդիկ ուրիշ իրականության մեջ են: Նրանց դա պետք չէ: Շատ մարդկանց կողմից լսել շատ հետաքրքիր բաներ: Ո՞վ է խոսում այդ մասին, ինչպես է եղել, իսկ  ինչ-որ մեկն այն մասին,  ինչպես դա կարող էր պատահել:

Այնուամենայնիվ, չնայած «պարզ» խոսակցություններին, նրանց մեջ կան շատ խելամիտ և գրագետ բառեր, որոնք արժանի են հատուկ ուշադրության: Անկասկած, շատ իմաստուն խոսքեր և ասացվածքներ էին հյուսվում հենց կյանքի միջոցով: Սերնդեսերունդ այս խոսքերը փոխանցվում են մեր հարազատ մարդկանց: Այլ հարց է, որ բոլոր այդ բառերի արժեքը մենք սկսում ենք հասկանալ շատ կամ չափազանց շատ ուշ:

Այսօր կպատմենք մի շատ հետաքրքիր, բայց կարճ մի առակ այն մասին, թե ինչպես հարուստ եղբայրն ուներ աղքատ քույր…

Նա ապրում էր կաթ և բանջարեղեն վաճառելով: Ամռանն աղջիկը ճանապարհի վրա սունկ և հատապտուղներ էր վաճառում, իսկ ձմռանն ապրում էր այն ամենով, ինչ հաջողվել էր հավաքել ամառվա սեզոնին: Եղբայրն ամաչում էր քրոջ համար և երբեք չէր հրավիրում նրան իր մոտ՝ քաղաք և, առավել ևս, իր հարուստ և շքեղ տունը, բայց քույրը երբեք վրդովմունք չէր արտահայտում իր եղբոր դեմ, և ամեն առիթով միշտ նվերներ էր ուղարկում նրան, ինչպես նաև նրա  ընտանիքին, որոնք պատրաստում էր իր սեփական ձեռքերով:

Նա երբեք ոչինչ չի խնդրել իր եղբորից և միշտ նրան վերաբերվում էր հասկացողությամբ և հարգանքով: Աղջիկն ուներ մի փոքրիկ անհրապույր տուն, ոչ մեծ հողատարածք և մի քանի տնային կենդանիներ:

Անցան տարիներ… և մի անգամ եղբոր գործընկերները բիզնեսը խլեցին նրա ձեռքից: Կինը հեռացավ ուրիշ տղամարդու մոտ, որդին թմրամոլ դարձավ, բնակարանը վերցվեց պարտքերի դիմաց: Այդ ժամանակ եղբայրը հիշեց իր քրոջը և գնաց գյուղ…

Իսկ քրոջ մոտ ամեն ինչ կարգին էր. չորս կով, անհաշիվ խոզեր, ավտոտնակում նոր մեքենա. նրանով մթերք էին տանում  քաղաք՝ վաճառելու,  երկու երեխաներն ավարտել էին համալսարանը։ Նրանք սեղան են բացում իրենց հյուրի համար. զարմանքից եղբայրն աչքերը չռել էր՝ ամեն ինչ իրենց ստեղծածը՝ ամենահամեղը, ամենաթարմը:

Եղբայրն ամաչեց… սկսեց ներողություն խնդրել քրոջից, բայց նա բարկացած չէր, եղբորն առաջարկեց և՛ բնակարան, և՛ աշխատանք:

Բարոյախոսությունն այսպիսին է. Մի՛ ուրացիր այն հողը, որը քեզ ծնել է և մի՛ մոռացիր այն արյունը, որը քեզ  հարազատ  է…

Աստված տա, որ մեզնից ոչ մեկը չհայտնվի այս մարդկանց տեղում: Մեզնից յուրաքանչյուրն ունի երջանկության իրավունք և կարող է երջանիկ մարդ լինել, բայց դրան զուգահեռ չպետք է մոռանանք, որ Երկիրը կլոր է:

Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն

Понравилась статья? Поделиться с друзьями: