News415Media-ն գրում է․ Երեխաներն ու թոռները պետք է հարգանքով վերաբերվեն իրենց ծեր ծնողներին: Ցավոք, դա միշտ չէ, որ այդպես է: Նույնիսկ ամենալավ ծնողները կարող են բեռ դառնալ երեխաների համար մեծ տարիքում: Եվ երբեմնծնողները, չնայած իրենց մեծ տարիքին և ուժի պակասին, ստիպված են լինում պատժել իրենց անփույթ երեխաներին։ Դրա օրինակն է Զինաիդա Վասիլևնայի պատմությունը: Զինաիդա Վասիլևնան երկար և, ինչպես իրեն թվում էր, երջանիկ կյանք է ապրել։
Կինը ամբողջ կյանքում աշխատել էր գործարանում։ Ուներ երկու զավակ՝ Լիզան և Լեոնիդը։ Ցա վոք, ամուսինը զո հվել էր 50 տարեկանում՝ պա տերազմի ժամանակ ստացած վերքերից։ Իր աշխատանքային ծառայությունների համար Զինաիդա Վասիլևնան որպեսպարգև բնակարան ստացավ, որտեղ ապրում էր ընտանիքի հետ։ Երեխաները մեծացան և ստեղծեցին իրենց ընտանիքները։ Բայց հոր մա հից անմիջապես հետո եղբայրն ու քույրը սկսեցին իրար մեջ կիսել իրենց մոր բնակարանը
Նրանցից ոչ մեկը ուշադրություն չդարձրեց ծեր մորը։ Լիզան և Լեոնիդը չէին ամաչում իրենց վե ճերից և սկա նդալներից նույնիսկ այն ժամանակ, երբ իրենց մայրը 94 տարեկան էր։ Զինաիդա Վասիլևնան արդեն ծեր կին էր։ Նա միշտ չէ, որ ուժ էր ունենում աչքերը բացելու։ Բայց նա լսում էր այն ամենը, ինչ ասում էին իր երեխաները: Եղբայրն ու քույրը փորձում էին միմյանց ապացուցել, թե իրենցից ով ավելի շատ իրավունք ունի բնակարանի նկատմամբ։
Լիզան վստահեցրեց, որ իրեն ավելի շատ բնակարան է պետք։ Լեոնիդը ասում էր, որ քույրը ոչ մի իրավունք չունի բնակարանի նկատմամբ, և պնդում էր, որ բնակարանն իրեն է պատկանում: Ի՞նչ ճակատագիր էր սպասում Զինաիդա Վասիլևնային: Եղբայր ու քույր իրենց համար շատ հարմար լուծում գտան. Նրանք որոշեցին մորը ծերանոց ուղարկել։ Լեոնիդն ու Լիզան վստահեցնում էին Զինաիդա Վասիլևնային, որ այնտեղ լավ կլինի։ Նրանով այնտեղ կզբաղվեն փորձառու մասնագետներ։ Լեոնիդը նույնիսկ տուն-ինտերնատն իսկական հանգստավայր անվանեց ու ինքն էլ ցանկություն հայտնեց գնալ այնտեղ։
Զինաիդա Վասիլևնան կտրականապես մերժեց: Այն բանից հետո, երբ տատիկը կտրականապես հրաժարվեց տեղափոխվել ծերանոց, երեխաները հրաժարվել են վճարել բուժքրոջը, որը գալիս էր ու խնամում ծեր կնոջը: Տատիկը չէր ուզում լքել իր բնակարանը, քանի որ այս վայրն իր համար թանկ էր։ Այստեղ նա ամուսնու հետ ապրել է իր կյանքի լավագույն տարիները։ Այստեղ նա երջանիկ էր: Նա նույնպես ուզում էր մեռ նել տանը, այլ ոչ թե օտար անկյունում, օտար պատերի մեջ։ Լեոնիդը պոռթկաց. Քեզ հաշված օրեր են մնացել, ինչ տարբերություն որտեղ կմեռնես:
Դաշան բուժքույրը շարունակեց խնամել ծեր կնոջը: Նա կապվել էր Զինաիդա Վասիլևնայի հետ: Աղջիկը որոշեց հենց այդպես այցելել տատիկին։ Երբ նա աշխատում էր ծերանոցում և գիտեր, թե ինչ է կատարվում նման հաստատություններում։ Դաշան ամեն օր գալիս էր Զինաիդա Վասիլևնայի մոտ, մաքրում բնակարանը, ընթրիք պատրաստում և ամեն ինչում օգնում տատիկին։ Դաշան վարվեց այնպես, ինչպես խիղճն էր պատվիրում:
Դաշան հարազատներ չուներ. Նրա ծնողները զո հվել էին ավտովթա րից, իսկ տարեց կինը դարձել էր նրա համար շատ սիրելի: Օրեր անց, երբ Դաշան սովորականի պես եկավ Զինաիդայի տուն, գտավ նրա անշնչացած մարմինը: Օրեր անց նա իմացավ, որ ծեր կինը իր տունը կտակել էր իրեն: Լիզան ու Լեոնիդը դիմեցին դատարան, նույնիսկ սպա ռնացին Դաշային, բայց արդյունքի չհասան: Դաշան վաճառեց բնակարանը և տարեցներ համար հարմարավետ հաստատություն հիմնեց:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
