Մի անգամ աստվածները հավաքվեցին և որոշեցին ինչ-որ կերպ զվարճանալ:
Նրանցից մեկն առաջարկեց.
— Եկեք ինչ-որ բան վերցնենք մարդկանցից:
Մեկ այլ աստված պատասխանեց.
— Ես գիտեմ, թե ինչ կարելի է վերցնել՝ երջանկությունը:
Բայց որտե՞ղ պետք է թաքցնենք, որ նրանք երկար ժամանակ փնտրեն և չգտնեն:
Նրանցից մեկն առաջարկեց երջանկությունը թաքցնել աշխարհի ամենաբարձր լեռան գագաթին, դրան ի պատասխան ասացին.
— Մարդիկ շատ ուժեղ են, կարող են բարձրանալ ցանկացած լեռան գագաթ: Նրանք արագ կբարձրանան այդ գագաթին և կգտնեն երջանկությունը:
Մեկ ուրիշն առաջարկեց.
— Պետք է երջանկությունը թաքցնել ամենախորը ծովի հատակին: Իսկ նրան ասացին.
«Մարդիկ մեր ստեղծած ամենահետաքրքիր արարածներն են, ուստի նրանց համար դժվար չի լինի պատրաստել ինչ-որ մեքենա, որը կարող է ընկղմվել ծովի հատակը:
— Այդ դեպքում եկեք երջանկությունը նետենք մեկ այլ մոլորակի վրա, ոչ ոք այնտեղ չի գտնի:
«Հիշում եք, որ մենք նրանց այնպիսի միտք ենք տվել, որի շնորհիվ նրանք կարող են հեշտությամբ նավ կառուցել և ճանապարհորդել ուր էլ կամենան:
Իսկ ամենաիմաստուն և ամենատարեց աստվածն ասաց.
— Ես գիտեմ մի տեղ, որտեղից նրանք հաստատ չեն կարող գտնել երջանկություն: Թաքցրեք դա իրենց մեջ, ոչ ոք երբեք այնտեղ չի նայում: Նրանք իրենց ամբողջ կյանքն անցկացնում են ամենուր երջանկություն փնտրելով, բացի իրենց ներսից:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
