15 ամսվա ընթացքում, ծանր քաղցկեղի դեմ պայքարից մահացավ փոքրիկ Նոլանը։ Նա ընդհամենը 4 տարեկան էր, բայց արդեն գիտեր, թե ինչ է ցավը, վախը, տառապանքը և մահը։ Նրա մայրը` Ռութը, դեռ չի ապաքինվել որդու կորստից։ Բայց նա ավելի ու ավելի հաճախ է հիշում երեխայի հետ վերջին զրույցը, և նրա համար մի փոքր հեշտ է դառնում։
Ասում են, որ մահացու հիվանդությունից տառապող երեխաները շուտ են մեծանում և հասկանում են ամեն ինչ, նույնիսկ ավելի լավ, քան մեծերը:
Երբ ես լոգարանում էի, նա պառկեց գետնին և ասաց. <<Մայրիկ ես հոգնել եմ պայքարելուց… ես ուզում եմ գնալ երկինք…>> Եվ նա ուժասպառ… քնեց… ընդմիշտ….։
Նոլանի մոտ հայտնաբերվել էր ռաբդոմոսարոմա` ագրեսիվ քաղցկեղ, որն ազդում է ոսկորների վրա։ Սա շատ լուրջ հիվանդություն է, որը ցավոք, գրեթե միշտ հանգեցնում եմ մահվան, որով երկար ժամանակ էլ պայքարում էր փոքրիկ տղան։ Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ երեխան դժգոհում էր, ասելով, որ իր քիթը ասես լիքը լինի, ծնողները այնքան էլ չէին անհանգստանում, կարծելով, որ նրա մոտ մրսածություն է, որը բուժեցին, բայց երբ ժամանակը հասավ, նա իրեն վատ զգաց, նրան տարան բժշկի մոտ, քաղցկեղն արդեն հասել էր ոսկորներին, փափուկ հյուսվածքներին և նույնիսկ ճարպային հյուսվածքներին:
Բժիշկներն արագորեն սկսեցին քիմիաթերապիան։ Մազերը թափվեւմ էին, և երեխան իրեն լավ չէր զգում, նրա գոյատևման մակարդակը կազմում է ընդամենը 20֊40%, և նա շատ վատ էր։ Փոքրիկի մորը դժվար էր տեսնել որդուն այդ վիճակում, նա չէր կարողանում օգնել երեխային և ինքն էլ էր տառապում, բայց ցույց չէր տալին որդու մոտ: Մեկ տարի անց բժիշկները հանձնվեցին, քաղցկեղն արդեն տարածվել էր սրտի և թոքերի հատվածում և դա արդեն վերջն էր։ Տղան գրեթե մեկ շաբաթ էր, որ ոչինչ չէր կերել, նա ուներ ուժեղ սրտխառնուց դեղորայքից։ Դժբախտաբար, մետաստազները սկսեցին ձևավորվել, հիմա արդեն ոչինչ չէր կարելի անել, երեխան մահանում էր բժշկի աչքի առաջ, նա ոչինչ չէր թաքցնում ծնողներից,
Նա միշտ ազնիվ էր նրանց հետ և պատրաստ էր կիսել իրենց ցավը: Երբ ես լոգարանում էի, նա պառկեց գետնի վրա և ասաց. <<մայրիկ ես հոգնել եմ պայքարելուց, ուզում եմ գնալ երկինք>>,֊ և նա հավերժ քնեց։ Երեխան ասաց մայրիկին, որ նա հոգնել է պայքարելուց և պարզապես ուզում է հանգստանալ.
֊ Սիրելիս ես կպայքարեմ քեզ համար, և դու կգնաս երկինք և վերջապես կկարողանաս հանգստանալ այս պայքարից,֊ ասաց փոքրիկի մայրը։
<<Երկի՞նք, հրաշալի է, եթե այնտեղ ես իսկապես կհանգստսնամ, իսկ հետո մենք այնտեղ կհանդիպենք չէ՞>>։ Թվում էր Նոլանը շատ էր ուրախացել, որ նրան սպասվում է երկար ճանապարհորդություն։ Փոքրիկը ընկավ կոմայի մեջ և մի քանի օր անց մահացավ։ Բայց այդ ընթացքում նա այլևս ցավ չէր զգում, քանի որ բժիշկները հոգացել էին այդ մասին։ Ռութը համացանցով գումար էր հավաքել, որով փակել էր հիվանդանոցի ծախսերը 50,000 ԱՄՆ դոլար, նա երբեք չկարողացավ մոռանալ, թե ինչպես երեխան քնեց լոգարանի գորգին` սպասելով իրեն, բայց հիմա նա գիտի, որ դրախտում իր որդին արդեն ցավ չի զգում :