2016 թվականն էր, երբ արձակուրդ գնացի Սև ծով իմ սիրելի մոր մոտ: Մի որոշ ժամանակ, ամեն ինչ հանդարտ էր, և ես վայելում էի հանգիստս, մինչև հանդիպեցի իմ գործընկերոջը:
Մենք որոշեցինք միասին զվարճանալ ջրաշխարհում։ Մեր օրն անցավ բարձր մակարդակով՝ լավ հանգստացանք, շատ զվարճացանք, լավ արևայրուք ստացանք լողափին․․․
Մի քանի օր անց ես արդեն կանգնած էի կայարանի հարթակին և սպասում էի գնացքին և ականջիս քոր զգացի: Այդ պահին ես հասկացա, որ ականջօղիս մեկը չկա։
Ես շատ անհանգստացա, քանի որ այդ ականջօղերը շատ կարևոր մարդու նվեր էր։ Բացի այդ, ականջօղս շատ թանկարժեք էր և նրա վրա ադամանդի մեծ քարեր կային։Քանի որ գնացքը ուշացավ, որոշեցի որոնել ականջօղս․․․
Ես շրջեցի ավելի վաղ այցելած բոլոր տեղերը և այնտեղ, որտեղ ես պատահաբար կարող էի ականջներս գցել, բայց չգտա: Եվ քանի որ ես այլևս տարբերակներ չունեի, որոշեցի նստել գնացքը և վերադառնալ տուն: Արձակուրդից մոտ մեկ շաբաթ անց ես իմ կորստի մասին հայտարարություն տվեցի այդ կուրորտային քաղաքի սոց ցանցերում․․․
Դուք չեք հավատա, բայց ընդամենը մի քանի ժամ անց ջրաշխարհի աշխատակիցը գրեց ինձ ՝ խնդրելով ուղարկել երկրորդ ականջօղի լուսանկարը: Եվ քանի որ կորցնելու բան չունեի, ես նրան ուղարկեցի այդ լուսանկարը: Եվ ի պատասխան, տղան ինձ է ուղարկում երկրորդի լուսանկարը:
Ես վստահ էի, որ նա այն կպահպանի իր համար,կհանձնի գրավատուն և գումար կվերցնի: Ի վերջո, ես ինքս հիմար էի, որ նկարագրեցի կորած մատանին՝ չմոռանալով նշել բոլոր առավելությունները:
Այս երիտասարդը խոստացավ այն ուղղարկել ինձ մի տղայի հետ, ով պետք է գար իմ հայրենի քաղաք:
Այդ պահին ես հոգեբանորեն երկրորդ անգամ հրաժեշտ տվեցի թանկ նվերիս: Եվ ես շատ զարմացա, երբ աշխատանքային օրվա ավարտին, այդ ազնիվ տղան ինձ բերեց ականջօղերս:
Եվ հենց այս պահին ես կրկնակի անգամ համոզցեվի, որ մարդկությունը և ազնվությունը դեռ րի վերացել։ Ես երախտապարտ եմ երկուսին էլ:
Տղաներից երկուսն էլ հրաժարվեցին դրամական պարգևից, չնայած երկրորդին, ինձ հաջողվեց մի փոքր շոկոլադե կոնֆետ տալ: Շնորհակալ եմ շատ տղաներ:
Երկուսս էլ իմ ականջօղի հետ միասին վերադարձրեցին ինձ այն համոզմունքը, որ երկրի վրա դեռ կան պարկեշտ և ազնիվ մարդիկ:
