Ես երբեք չեմ հավատացել խորհրդապաշտությանը, կարծել եմ, որ դա մտացածին է:
Բայց ահա կինս՝ Կատյան, ընդհակառակը: Նա մի գյուղից էր, որտեղ կարելի էր պարզ լսել խոսակցություններ այն մասին, թե ինչպես է ինչ-որ մեկին խեղդել տան ոգին, ճահճուտում չարաճճիություն է անում կիկիմորան, իսկ ջրահարսները գետում խեղդում են ուշ ժամի լողացողների…
Եվ առանց որևէ կատակի, ամենայն լրջությամբ: Երբ Կատյան տեղափոխվեց ինձ մոտ, ես նկատեցի խոհանոցի անկյունում դրված մի կաթսա՝ կաթնային ապուրով, իսկ նրա կողքին` քաղցրավենիք:
Հարցին, թե ինչ է դա, Կատյան պատասխանեց.
-Պետք է կերակրել տան ոգուն, որպեսզի խառնաշփոթ չլինի:
Ես սիրում եմ կնոջս, այնպես որ չծիծաղեցի նրա վրա:
Դե՛, նա սիրում է անհեթեթություններ անել, դա իր իրավունքն է: Ավելին, դրանից ոչ մի վնաս չկա: Եվ ես փորձեցի ուշադրություն չդարձնել այն բանի վրա, թե ինչպես Կատյան ժամանակ առ ժամանակ կաթը փոխում, թարմ քաղցրավենիք ավելացնում:
Ի դեպ, Կատյայի ջանքերը, իմ կարծիքով, ապարդյուն էին: Ոչ մի կողմնակի բան չէր կատարվում բնակարանում: Իմ դիտողությանը Կատյան լրջորեն պատասխանեց.
— Դե հա Ի վերջո, ես անընդհատ ծառայություններ եմ մատուցում նրանց` տրամաբանիր…
Ես ժպտացի, բայց չվիճեցի: Քանի որ նա ինձ հոգնեցրել է։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց Նոր Ինֆո-ն