Սոս Ջանիբեկյանը գրում է.
Ես 1-ին անգամ մш հվան հետ առնչվեցի 15 տարեկանում , երբ ապրում էի երրորդ մասում : Նույն հայաթից ընկերս`Արսենը , Մկան մականունով ինքնшս պшն եղավ :
Հետո Հայրս Մш հացավ , արդեն հասուն տարիքում էի,օրվաս մեծ մասն անցնում էր մш հվան մասին մտորումներով,ինչ է մш-հը ,ինչ որ մեկը կա ու այժմ չկա , հետո հասկացա ,որ չկար ,որ հիմա կա ու էլի չկա, հետո հասկացա ,որ երբ ես չկաի ինձ վատ չէր , հետո հասկացա, որ միայն վատ է մш-հացածի հարազատների համար , երբ խե ղդում է կարոտը ,հարազատին տեսնելու փաթատվելու ցանկությունը, սակայն ի վերջո դրանք նյութական աշխարհի ու երկրային ես-ից բխող ցանկութններ են : Այժմ կան Անմш-հացած բազում ընկերներ և ախպերներ:
Ես խոնարվում եմ և հպարտ եմ, որ ունեմ , ունեցել եմ նման Ախպերներ: Իմաստություն և տոկունություն բոլորիս , և համոզված եղեք ,նրանք երկնքից կլուսավորեն այն ճանապարհը ,որը պետք է մեզ հանի այս ցш-վոտ մղ ձшվանջից: Կյանքդ կյանքիս համար, կյանքս կյանքիդ գնով :
Սեր և Խաղաղություն բոլորիս:
