Աղջիկս գրեթե երեսուն տարեկան է, և նա դեռ ամուսնացած չէ: Ամենավատն այն է, որ նա չի ձգտում դրան` նախընտրելով ազատ հարաբերություններ` առանց պարտավորությունների:
Ինչքան ես փորձում եմ համոզել նրան, միևնույն է նա մնում է իր կարծիքին, ասում եմ, որ ժամանակները փոխվել են, անհրաժեշտ է տղամարդ՝ որպես կերակրող և պաշտպան: Նա անընդհատ օրինակ է բերում իմ կյանքը։
Այո, ես բաժանվել եմ նրա հորից շատ վաղուց, բայց ունեմ սիրելի դուստր, որը, ինչպես երևում է, չի շտապում ինձ երջանկացնել` թոռնիկներով։
Ամենասարսափելին այն է, որ նա անընդհատ ինձ հետ է, աշխատում է տնից` հեռակա կարգով , տնից դուրս չի գալիս, և հազվադեպ է հանդիպում իր ընկերներին: Նրա տարիքի բոլոր աղջիկներն արդեն վաղուց ունեն ընտանիք ու երեխաներ, իսկ իմ աղջիկը ասես այս աշխարհից չլինի, բայց, ինչպես տեսնում եմ, նա դրանից չի էլ նեղվում։
Նա ապրում է հորինված աշխարհում և կարծես իրեն լավ է զգում այնտեղ, իսկ իմ սիրտը կոտրվում է.
Ինչպե՞ս օգնեմ աղջկաս, ինչպե՞ս հասկացնեմ, որ կնոջ երջանկությունը հենց ընտանիքն է: Ի վերջո, նա արդեն 28 տարեկան է, և ամեն տարի ավելի ու ավելի դժվար կլինի անձնական կյանք կառուցելը։
