Արթուրը ծանր հերթափոխից հետո տուն էր վերադառնում. Նա աշխատում է որպես բեռնատարի վարորդ և շաբաթական մի քանի հերթափոխ էր անում, քանի որ իր ընտանիքը փողի խիստ կարիք ուներ: Արթուրն ունի կին և փոքր դուստր։ Այնպես եղավ, որ աղջիկն ի ծնե հիվանդ էր։ Բժիշկներն անմիջապես նրա մոտ կիստա ախտորոշեցին, ուստի նա պետք է վիրահատվեր, որը շատ թանկ արժե: Երբ Արթուրն ու Մարիան լսեցին պայմաններն ու պահանջվող գումարը, նույն օրը երեկոյան սկսեցին մտածել, թե ինչպես կարելի է նման գումար գտնել կարճ ժամանակահատվածում։
Անցել էր որոշ ժամանակ, բայց հավաքվել էր գումարի մոտ 70 տոկոսը։ Այդ պատճառով էլ Արթուրն անընդհատ աշխատում էր։ Մի օր Արթուրը մեքենան վարում էր ուշ երեկոյան՝ իր հերթափոխից հետո։ Ճանապարհը ծածկված էր ձյունով և մառախլապատ էր, հետևաբար տեսանելիությունը զրոյական էր։ Նա դանդաղեցրեց արագությունը և վարեց դեպի մոտակա գյուղ։
Դրսում բուք ու մթություն էր։ Թվում էր, թե ոչինչ չի կարող պատահել, երբ հանկարծ Արթուրը ճանապարհի մեջտեղում ուրվագիծ տեսավ։ Նա արագ կանգնեցրեց մեքենան, քանի որ չէր հասկանում, թե ինչ է կատարվում: Ուրվագիծը հենց իր մեքենայի դիմաց էր, և այն կնոջ էր նման։ Արթուրը պատուհանից հարցնում էր, թե ինչ է պատահել՝ վախենալով դուրս գալ մեքենայից, բայց ոչ ոք նրան չէր պատասխանում, և տղամարդը ստիպված եղավ դուրս գալ մեքենայից և գնալ կնոջ մոտ։
— Արթնացիր, ինչ է պատահել քեզ,- Այդ պահին կինը բացեց աչքերը։ Նա չէր հասկանում, թե ինչ է կատարվում։
Արթուրն այնքան էր վախեցել կնոջ համար, որ գրկեց նրան ու տարավ դեպի մեքենան։ Նա վերարկուն գցեց կնոջ վրա, որպեսզի կինը հնարավորինս արագ տաքանա։ Եվ արագ քշեց դեպի հիվանդանոց։ Որոշ ժամանակ անց աղջիկն արթնացավ։ Նա ուշքի եկավ, մաշկի քիչ թե շատ նորմալ գույնը վերադարձավ, և նա արդեն կարողանում էր խոսել։
— Ի՞նչ է քո անունը,- Ալինա», — կամաց շշնջաց աղջիկը:
-Ինչպե՞ս ես հայտնվել այստեղ, -Սա շատ ծանր պատմություն է ինձ համար։ Չէի ցանկանա խոսել այդ մասին։
-Բայց ես հիվանդանոցում պետք է ասեմ, որ քեզ գտել են ճանապարհին։ Միգուցե ոստիկանությունն էլ ավելի շատ հարցեր ունենա։ Ավելի լավ է ինձ ամեն ինչ ասես, որպեսզի ավելորդ ոչինչ չասեմ։
— Փաստն այն է, որ իմ բիզնեսը վերջերս սնանկացավ, և ես այդպես էլ ասացի ամուսնուս։ Նա ահավոր ծանր ընդունեց այս տեղեկությունը։ Ուստի նա որոշեց ազատվել ինձանից, քանի որ նա երկրորդ սեփականատերն էր։ Չգիտեք թե ինչպես, բայց ես ողջ եմ քո շնորհիվ և շատ շնորհակալ եմ քեզանից։
Արթուրը երկար մտածեց այդ կնոջ ասածի շուրջ։ Ինչո՞ւ են նրան այդքան տարածություն տարել սնանկացած բիզնեսի պատճառով։ Նրա համար շատ հարցեր անհասկանալի էին մնում։ Մեկ ժամվա ընթացքում նրանք արդեն հիվանդանոցում էին։ Աղջիկը ցրտահարված վերջույթներ ուներ, և ընդհանրապես, փողոցում այդքան երկար մնալուց հետո մեծ բուժման կարիք ուներ։ Բժիշկներն Արթուրին հարցրին, թե ով է նա հիվանդի համար
— Փաստն այն է, որ նրան գտել եմ փողոցից և անմիջապես բերել հիվանդանոց։
— Ի՞նս, Ոստիկանությանը տեղյակ պահե՞լ եք։
-Ոչ, ես անմիջապես նրան բերել եմ հիվանդանոց, չգիտեի, թե ինչ կարող է լինել նրա հետ:
-Ճիշտ է։ Մենք ինքներս կտեղեկացնենք ոստիկանությանը։ Սպասեք այստեղ:
Արթուրը հասկանում էր, որ հարցերը շատ են լինելու, բայց քանի որ գիտեր, թե ինչ է կատարվել, ոչնչից չէր վախենում։ Նա ուղղակի կասի, որ աղջկան գտել է ճանապարհին ու վերջ։ Եվ այդպես էլ եղավ։ Երբ ոստիկանը եկավ, սկսեց Արթուրին հարցաքննել՝ կարծելով, թե ինչ-որ բան գիտի, բայց կարևոր ոչինչ չստացավ։
Արթուրը վերադարձավ տուն՝ կնոջ և դստեր մոտ. Աղջիկն արդեն լավ չէր, վիճակը օր օրի վատանում էր ու դա նկատելի էր։ Արթուրն իր հետ կատարվածը պատմեց կնոջը։ Մարիան և Արթուրը զրուցեցին այս մասին։ Հաջորդ առավոտյան նրան կանչեցին հիվանդանոց։ Ալինան ոստիկանին ասել էր, որ կանչի իր փրկչին, շատ էր ուզում խոսել նրա հետ։ Եվ նա իհարկե եկավ:
— Իմ խորին շնորհակալությունն եմ հայտնում Ձեզ, եթե Դուք չլինեիք, ես պարզապես կմեռնեի։ Ի դեպ, բժիշկն ինձ մի փոքր պատմեց Ձեր մասին։ Պարզվում է՝ հաճախ եք այստեղ գալիս Ձեր դստեր հետ։ Ի՞նչ է պատահել նրան։
— Այո, դա ճիշտ է. Աղջիկս շատ հիվանդ է և վիրահատության կարիք ունի։ Այսպիսով, մենք անընդհատ գալիս ենք հիվանդանոց նրա ստուգումների համար: Եվ ես աշխատում եմ որպես բեռնատարի վարորդ, որպեսզի հնարավորինս շատ գումար կուտակեմ վիրահատության համար: Սա է իմ վիճակը։
Արթուրն այդ օրը վատ տրամադրությամբ դուրս եկավ հիվանդանոցից։ Նա հասկանում էր, որ անծանոթ աղջկան կարողացել է օգնել, բայց իր դստերը օգնել չի կարողանում։ Գումարը չի բավականացնում վիրահատության համար, իսկ ժամանակը սպառվում է։ Մեկ շաբաթ անց Արթուրի ընտանիքը հիվանդանոցից զանգ ստացավ․
— Բարև Ձեզ․ Սա հիվանդանոցի գլխավոր բժիշկն է։ Ձեր հաշվին հենց նոր մեծ գումար է փոխանցվել Ձեր դստեր վիրահատության համար: Խնդրում եմ, կարո՞ղ եք այսօր գալ հիվանդանոց՝ վիրահատության օրը նշանակելու համար։
-Ի՞նչ գումար,- Հարցրեց Արթուրը զարմացած։
— Ես չգիտեմ. Գումարը փոխանցվել է։ Մենք հարցում ենք անում։ Այժմ սպասում ենք Ձեզ։
Արթուրը, ոչինչ չհասկանալով, և դստեր ու կնոջ հետ գնաց հիվանդանոց։ Փոքրիկ աղջկան նույն օրը տարան ու սկսեցին պատրաստել վիրահատության։ Երկու օր անց փոքրիկը վերադարձավ նորմալ կյանքին։ Նա իրեն ավելի լավ էր զգում, քանի որ նախկինի պես ցավեր չուներ։
Արթուրն ու Մարիան լացում էին երջանկությունից, բայց դեռ չէին հասկանում, թե որտեղից է այդ գումարը։ Հանկարծ հիվանդասենյակ է մտնում մի աղջիկ։ Նա շատ գեղեցիկ էր և նման էր գործարար կնոջ։ Արթուրն անմիջապես չճանաչեց, դա Ալինան էր, ում կյանքն ինքը փրկել էր գիշերվա կեսին.
— Բարեւ Ձեզ․ Տեսնու՞մ եմ ձեր դուստրն արդեն լավ է։ Ես այնքան ուրախ եմ Ձեզ համար:
— Կներեք, Դու՞ք եք վճարել վիրահատության համար:
-Այո, Դուք ինձ օգնեցիք, Ձեր շնորհիվ ես ողջ մնացի։ Եվ այժմ էլ ես եմ ցանկանում մի փոքր օգնել Ձեզ։ Մարիան առաջինը վազեց Ալինայի մոտ և ամուր գրկեց նրան։ Այդ օրը Ալինան այնքան բարձր էր ծիծաղում և անսահման գոհ էր, որ կարողացել է օգնել այդ գեղեցիկ ընտանիքին։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
