Մենք հանդիպեցինք դեկտեմբերի 31-ին: Ես պատրաստվում էի Նոր տարին դիմավորել կնոջս և մեր ընկերներիս հետ: Կյանքս մինչ նրա հետ հանդիպելն այնքան անիմաստ և անտեղի էր, որ շատ հաճախ ես ինքս ինձ հարցնում էի. «Ինչու եմ ես ապրում»:
Աշխատա՜նք։ Այո ես այն հավանում էի։
Ընտանի՜ք։ Ես իսկապես ցականում էի ունենալ երեխաներ, բայց ցավոք ինձ մոտ չէր ստացվում։
Հիմա ես հասկանում եմ, որ իմ կյանքի իմաստը նրան հանդիպելն էր: Ես չեմ ուզում նկարագրել նրան: Ամենայն հավանականության, ես պարզապես չեմ կարող նկարագրել նրան այնպես, որպեսզի Դուք իսկապես հասկանաք, թե ինչպիսին է նա: Իմ նամակի յուրաքանչյուր տառ, յուրաքանչյուր տող լցված է նրա հանդեպ իմ մեծ սիրով:
Այսպիսով, դեկտեմբերի 31: Ես անմիջապես հասկացա, որ կորած եմ: Եթե նա մենակ գար, ես չէի ամաչի կնոջիցս և մեր հանդիպման հենց առաջին պահին ես կգնայի նրա մոտ:
Բայց նա մենակ չէր: Նրա կողքին էր իմ ամենամոտ ընկերը: Նրանք ծանոթ էին արդեն մոտ երկու շաբաթ: Ընկերս շատ հետաքրքիր բաներ էր պատմել նրա մասին: Եվ ահա, ես տեսա նրան: Երբ 12-ը խփեց և կենացներ հնչեցին, ես մոտեցա պատուհանին: Իմ շնչառությունից պատուհանի վրա գլորշի առաջացավ, և դրա վրա ես գրեցի <<Սիրում եմ>>։
Ես հեռու գնացի պատուհանից և մակագրությունն անհետացավ։ Հետո նորից կենացներ, շնորհավորանքներ, իսկ պատուհանին ես նորից մետոցա մոտ մեկ ժամ անց։ Ես նորից փչեցի ապակու վրա և տեսա գրված «Ես քոնն եմ» մակագրությունը: Ոտքերս թուլացան, շնչառությունս դադարեց մի քանի վայրկյանով:
Սերն այցելում է միայն մեկ անգամ, և մարդը դա հասկանում է։ Իմ կյանքը մինչ այդ օրն անիմաստ էր և անհեթեթ։ Իմ կյանքը սկսվեց հենց Ամանորի գիշերը, երբ նրա աչքերում ես տեսա այդ նույն զգացողությունները։
Հունվարի 2-ին մենք տեղափոխվեցինք հյուրանոց և պլանավորեցինք գնել մեր փոքրիկ անկյունը: Մեզ համար սովորություն էր դարձել պատուհանի վրա միմյանց հաղորդագրություններ թողնելը: Մենք միասին էինք ուղիղ երկու ամիս:
Որից հետո ես մահացա։
Հիմա ես այցելում եմ նրան, երբ նա քնած է։ Ես նստում եմ նրա կողքին, և շնչում նրա անուշ բույրը։ Ես ցավ եմ ապրում, բայց չեմ կարողանում լացել։
Վերջին ութ տարիները նա միայնակ էր դիմավորում Նոր տարին։
Այժմ նա շամպայնով լի բաժակը ձեռքին նստած է պատուհանի դիմաց և լաց է լինում ՝ շարունակելով նամակներ թողնել պատուհանի վրա: Բայց ես չեմ կարողանում դրանք կարդալ, քանի որ իմ շնչառությունից այլևս գոլորշի չի առաջանում պատուհանի վրա:
Անցած Նոր տարին շատ անսովոր էր։ Երբ նա քնեց, ես նստեցի նրա կողքին, շոյեցի նրա մազերը և համբուրեցի։ Հետո ես մոտեցա պատուհանին և տեսա, որ նա գրել է <<Բաց թող ինձ>>։
Այդ Ամանորի գիշերը, երբ 12-ը հարվածեց և ամբողջ Տիեզերքը կանգ առավ, որպեսզի ես զգամ առաջին շնչառությունը, նա իր ձեռքին մի բաժակ շամպայնով կմոտենա պատուհանին և կտեսնի գրված «Ես քեզ բաց եմ թեղնում»:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
