Ամուսնալուծությունից հետո մայրը չընդունեց աղջկան և թոռանը, իսկ այն ինչ տեղի ունեցավ հետո, զարմացրեց բոլորին

Երբ Օլան բաժանվեց ամուսնուց և օգնություն խնդրեց մորից, նա հրաժարվեզ աղջկանից: Նա ասաց, որ հարկավոր էր մտածել բնակարանային խնդիրների մասին, նախքան ամուսնուց բաժանվելը: Եվ եթե չէր մտածում, հիմա թող ինքն իրեն լուծի այդ հարցը։ Նրան նույնպես անհարմար է իր երեք սենյականոց բնակարանում, քանի որ այնտեղ ապրում են ոչ միայն Օլգայի ծնողները, այլև նրա քույրերը:

Այնուհետև երիտասարդ կինը երեխաներին վերցրեց, և գնաց մեկ ուրիշ քաղաք և այնտեղ մի փոքրիկ բնակարան գնեց: Նա այլևս չշփվեց իր ծնողների հետ։ Երբ իմացան դստեր այդ արարքի մասին,  երկար դատապարտեցին աղջկան` ասելով, որ նա երեխաներին թողել է առանց ապագայի.

֊ Ի՞նչ պետք է անեն այնտեղ։ Ո՜չ կրթություն ձեռք կբերեն, ո՜չ էլ լավ աշխատանք կգտնեն: Իսկ Օլգան այդպես չի կարծում, քանկ որ նա ինչպես կարողացել, այնպես էլ լուծել է իր հարցերը։ Կարևորն այն է, որ երեխաներին դուր է գալիս իրենց կյանքը։ Նա փորձեց կապ հաստատել ծնողների հետ, բայց նրանք խոսեցին միայն մի բանի մասին, որ նա չուղարկի թոռներին իրենց մոտ, երբ համալսարան ընդունվելու ժամանակը գա: Նրանք ուզում են ապրել խաղաղության մեջ:

Հույս ունեն, որ դուստրերը հաջողությամբ կամուսնան և կհեռանան իրենց ամուսինների մոտ, իսկ նրանք՝ ամուսիններով  վերջապես կվերանորոգեն իրենց բնակարանը, ինչպես երազում էին միշտ` առանձին աշխատասենյակով և հյուրասենյակով:

Այդպես էլ Օլյան է ազատել ծնողներին իր ներկայությունից և դժբախտացել։ Այնուամենայնիվ, նրանք առանձնապես չեն էլ նեղվել: Չնայած նրանք չեն մոռանում ամեն անկյունում պատմել, որ անշնորհակալ երեխա են մեծացրել և իրենց թոռներին էլ վատ մայր է արժանացել: Եվ ավելացնում են, որ նրանք դեռ երկու դուստր ունեն: Գուցե նրանցից դուրս գա ինչ-որ արժեքավոր բան: Այս իրավիճակը մի շարք հակասական հարցեր է առաջացնում:

Մի կողմից, ծնողները իրավունք ունեն հետ չընդունել իրենց մեծահասակ դստերը, չնայած որ մարդկային պարտականությունը խրախուսում է մեզ օգնել նրանց, ովքեր ունեն դրա կարիքը: Երեք սենյականոց բնակարան. Կարող էին որոշ ժամանակով փոքրիկ տեղ հատկացնել, կամ քույրերը կարող էին միասին` մի սենյակում քնել: Այնուամենայնիվ, սովորական ապրելակերպից հրաժարվելը երբեմն շատ դժվար է: Եվս մեկ տհաճ պահ է ծնողների բանականությունը: Ինձ թվում է, եթե մարդ մերժում է մեկ ուրիշին, ապա ինքնաբերաբար կորցնում է իր բոլոր իրավունքները, այդ մարդու նկատմամբ:

Որոշում կայացրեք ինքներդ` առանց որևէ մեկի օգնության: Ինչ֊որ մեկը կասի, որ մարզային քաղաքը վատն է, որ հեռանկարներ չկան: Բայց մի մոռացեք, որ ոչ բոլորին են պետք այդ հեռանկարները: Ինչ-որ մեկը ամբողջ կյանքի ընթացքում աշխատել է որպես վաճառող և բավականին գոհ է տեղի ունեցածից: Երկիրը չի բաժանվում երկու մեծությունների.

Կան շատ այլ վայրեր, որտեղ մարդիկ ապրում են իրենց կյանքով, անում են ամենօրյա գործեր և ուրախ են իրենց ունեցածով:

Ինչպես ասում էր ինձ ծանոթ մի տղմարդ. «Ինձ համար Մոսկվան ինքնանպատակ չէ, ինձ համար իմ խրճիթն էլ է լավը »: Բոլորը չէ, որ ցանկանում են կարիերայի աճ, և ո՜չ բոլորն են ուզում մեծ գումարներ, ո՜չ բոլորն են ուզում պիցցերիա` երկու քայլել հեռավորության վրա: Ընդհանրապես, մեր երկիրը շա մեծ է և բոլորի համար բավականաչափ տարածք կգտնվի: Եվ եթե ամեն ինչին մոտենաք լրջորեն, ապա յուրաքանչյուր մարզային անկյունում կարող ենք ստեղծել բոլոր պայմանները նորմալ կյանքի համար:

Օլյան ապրում է համեստ, բայց նա ունի իր սեփական տունը: Երեխաները պատրաստվում են դպրոց գնալ, միշտ մաքուր են, քաղցած չեն: Վերջերս ամուսնացել է երկրորդ անգամ։ Ամուսինն ընդունեց նրա երեխաներին, հիմա նրանք սպասում են ևս մի երեխայի լույս աշխարհ գալուն: Կինը չի հիշում իր անցած կյանքը. Նախկին ամուսնու հետ կապ չունի, ծնողներն ու քույրերը նույնպես կապի դուրս չեն գալիս:

Կամ բոլորը այնքան էին վիրավորված նրա հեռացումից, կամ պարզապես նա այդպիսի արժեքավոր մարդ չէր իրենց կյանքում: Հավանաբար, մենք բոլորս երազում ենք մեծ ու ընկերական ընտանիքի մասին: Բոլորս ուզում ենք ջերմ հարաբերություններ պահպանել հարազատների հետ, բայց դա միշտ չէ, որ հնարավոր է: Եվ եթե հարազատների շրջանում ավելորդ զգացողություն ունեք, միգուցե արժե մի կողմ թողնել ամեն ինչ, կամ էլ մինչև վերջին ուժը բռնեք Ձեր հարազատներին և փորձեք անընդհատ կապ հաստատել։

Իսկ ի՞նչ եք կարծում Դուք:

Նյութը պատրաստեց՝ Նոր Ինֆոն-ն

Понравилась статья? Поделиться с друзьями: