Ընդհանուր առմամբ խնդիրը հետևյալն է. Ամուսնացած էինք 10 տարի, ունեինք երկու երեխա: Մենք ապրում էինք նրա ծնողների, եղբոր և տատիկի հետ: Այս 10 տարվա ընթացքում ես աշխատում էի, մինչ երեխաները գնում էին մանկապարտեզ, ամռանը ես միշտ թողնում էի աշխատանքս՝ նրանց խնամելու համար, իսկ ամուսինս միշտ աշխատում էր:
Բացի այդ, ամբողջ տնային տնտեսությունն ինձ վրա էր, քանի որ բոլորը աշխատում էին, ես տնային գործեր էի անում, լվանում, ճաշ պատրաստում և այլն: Ինձ համար հաճելի էր պատրաստել, բայց ես հոգնել էի բոլորի հետևից հավաքելուց: Ամուսինս միշտ գումար և նվերներ էր տալիս:
Այնպես է պատահել, որ մեր սերը սառեց։ Ամուսնուս կյանքում հայտնվեց մեկ ուրիշը: Իսկ ես չդիմադրեցի և հանձնվեցի:
Բայց հիմա նա պահանջում է, որ ես հեռանամ, բայց թողնեմ այն ամենը, ինչ նա նվիրել էր ինձ, բոլոր մանկական իրերը, հեռախսը, զարդերը և նույնիսկ հագուստները։
Այդ ժամանակ ես այլևս չհամբերեցի: Եվ ի՞նչ, իմ ֆիզիկական և բարոյական աշխատանքը չի գնահատվում: Ինչքա՞ն աշխատանք եմ ներդրել նրանց տանը, նրանց երեխաների վրա: Ես տուն չեմ պահանջում: Ինչու՞ ինձ թույլ չեն տալիս վերցնել իմ ամբողջ ունեցվածքը:
Մի խոսքով, ես նրան ասացի, որ վճարի իմ ամբողջ աշխատանքի համար:
Նա գժվեց և ասաց, որ այդ ամենը ես արել եմ միայն ինձ համար, և ոչ թե նրա համար, ինչով եկել եմ, նրանով էլ պետք է հեռանամ:
Դա շատ վիրավորական էր, ես չէի կարողանում զսպել արցունքներս: Մենք կռվեցինք, և նա մի քանի օր ժամանակ տվեց ինձ հավաքվելու և դուրս գալու համար:
Ծնողները նույնպես նրա կողքին են: Դատարանը դժվար թե գույքը կիսի մեր մեջ, ըստ փաստաթղթերի, նա անգործ է, և ամեն ինչ գրանցված է իր հոր անունով։
Չգիտեմ, թե ինչ եմ անելու։ Խնդրու եմ օգնեք ինձ Ձեր խորհուրդներով։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
