Նա ինձնից մեծ էր տասնչորս տարով: Միայնակ տղամարդ, թվացյալ շատ պարկեշտ, որն ապրում էր մոր հետ, իսկ ես տասնյոթամյա աղջիկ, որին տանը սպասում էր հարբած մայրը։ Մենք հանդիպեցինք երկու ամիս, իսկ հետո նա որոշեց գնալ մեկ ուրիշ քաղաք աշխատելու, իսկ ես չդիմադրեցի նրան, քանի որ ոչ մի սեր չկար նրա հանդեպ, ինչպես նաև չկար առանձնահատուկ ջերմություն:
Ես նրա հետ փոխհարաբերություններ եմ կառուցել մեկ ամսվա ընթացքում այն էլ հեռավորության վրա։ Շբման ընթացքում ինձ զարմացրել է նրա կասկածամտությունը, խանդը և նրա նյարդային վիճակը: Որոշ ժամանակ մենք չէինք չէինք շբվում, նա ինձ չէր զանգում։
Ինձ սկսեց դուր էր գալ նրա ընկերը: Մենք սկսեցինք մեր շբումը, որն ավարտվեցին շատ արագ, մի խոսքվ մեզ մոտ ոչինչ չստացվեց: Ձանձրույթից ես նորից սկսեցի շփվել նախկինիս հետ: Դա տևեց մեկ տարի … Նա մեկ գալիս, մեկ գնում էր: Մենք վիճվում էինք, հաշտվում և շարունակում միասին լինել:
Այնուհետև մորս հետ ապրելն ամբողջովին անտանելի դարձավ և բացի դրանից ես հղիացել էի և ստիպված ամուսնացա նրա հետ։ Դա տնից փաղչելու միակ ելքն էր, որպեսզի չտեսնեմ մշտապես հարբած մորս, որը նույնիսկ ձեռքէր բարձրացնում ինձ վրա։
Մենք ապրում էինք վարձով բնակարանում ։ Երեխան ունենալուց հետո ես պարզեցի, որ ամուսինս ամուսնացած է եղել և նույնիսկ առաջին ամուսնությունից ունի երեխաներ, բայց ես ոչ մի գնալու տեղ չունեի և ստիպված լռեցի ու շարունակեցի ապրել։ Նա միշտ դժգոհում էր ամեն ինչից, երեխայի հարցով չէր օգնում և ամեն թեթևակի խսակցությունից հետո, նա վազում էր իր մոր մոտ։
Վեց տարի անց ես հղիացա երկրրդ երեխայով։ Պարզվեց, որ նա բնակարան է գնել իր մոր համար և ընտանիքին տեղափոխել է այնտեղ։ Որոշ ժամանակ անց տեղեկացա, որ նա առանց իմ իմացության ամուսնալուծվել է ինձանից։ Հարցին, թե ինչու է նա այդ ամենն արել, պատասխանեց, որ ես դավաճանել եմ իրեն իր ընկերոջ հետ այն ժամանակ, երբ ինքը մեկ այլ քաղաքում աշխատանքի է եղել։ Ես փորձում էի բացատրել ամուսնուս, որ այդ տղայի հետ հանդիպել եմ միայն մի քանի անգամ և դրանից բացի մեր մեջ ոչինչ տեղի չի ունեցել, բայց նա ինձ չէր լսւմ։
Այս նույն իրավիճակը շարունակվեց ևս չորս տարի։ Թե ինչու՜ էի ես մնում նրա հետ, սիրու՜մ էի արդյոք նրան, ապա ասեմ, որ ոչ, պարզապես նա փոխարինում էր հորս ու մորս, և ես վախենում էի նորից միայնակ մնալուց։
Այնպես ստացվեց, որ ես մի անգամ դավաճանեցի նրան։ Նա իմանալով այդ մասին նորից սկսեց իր մեղադրանքները, ես ծնկաչոք աղաչում էի, որ նա ինձ ների։ Որոշ ժամանակ անց մենք ստիպված տեղափոխվեցինք մեկ այլ քաղաք, որպեսզի նա մոռանա ամեն ինչ, բայց փոխարենն ամեն ինչ ավելի վատացավ։
Մեկ տարի անց ամուսինս լքեց ինձ և հեռացավ մեկ ուրիշ կնոջ մոտ։ Ես մնացի միայնակ երկու երեխաների հետ միասին վարձով բնակարանում։ Սկզբից շատ դժվար էր ինձ համար, ես աղաչում էի նրան, որ ետ վերադառնա, բայց հետո հավաքեցի ուժերս, վարձեցի մեկ այլ բնակարան, և արգելափակեցի նրա համարը։ Սա արդեն վերջն էր։
Բնակարանի տերը օգնում էր ինձ երեխաների հետ կապված ցանկացած հարցով։ Մենք հարաբերությունների մեջ չէինք, ուղղակի լավ ընկերներ էինք։ Մի օր էլ հայտնվեց նախկին ամուսինս, և նորից սկսեց իր մեղադրանքներն ասելով, որ ես դավաճան եմ։ Սկզբից ես արդարանում էի, փորձում էի ապացուցել , որ նման բան չկա, բայց ժամանակի ընթացքում ես պարզապես սկսեցի լռակյաց լինել և համաձայնել նրա ամեն ասածին, որպեսզի նրա համար ավելի հեշտ լինի։
Եվս մեկ տարի նա վազում էր մեկ այլ կնոջ հետևից, որից հետո վերադարձավ ինձ մոտ։ Ես այնքան էի դա ցանկանում հանուն երեխաների, հանուն ընտանիքի։ Հիմա ես նայում եմ իմ ամուսնական կյանքին և ուղղակի շոկի մեջ եմ ընկնում։ Ես վաճառեցի իմ բնակարանը և ողջ գումարը տվեցի նրան, որպեսզի ներդնի իր բիզնեսի վրա, բայց փոխարենը ոչ մի շնորհակալական խոսք։
Հիմա նա աշխատում է մեկ այլ քաղաքում, ամեն օր վիճվում ենք հեռախոսով, ահա այսպես էլ իմ կյանքից անցավ տասնչորս տարի։ Ես վախենում եմ, որ երեխաներս կմեծանան առանց հայր, և ես էլ այժմ սիրում եմ նրան։ Չգիտեմ, թե ինչ պետք է անեմ։ Գումարի հարցով նա այլևս մեզ չի օգնում, ես երեխաների հետ ապրում եմ իմ աշխատավարձի հաշվին։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
