Տղան հարսանիքի նախօրեին կասկածեց իր սիրելիին դավաճանության մեջ և խզեց բոլոր կապերը: Տարիներ անց նա հանդիպեց իր որդուն և կարծես տեսավ իր արտացոլանքը հայելու մեջ:
Ալեքսեյն ու Ռիտան սիրահարվել էին առաջին հայացքից և այնքան կրակոտ, որ լինելով նրանց կողքին, իսկապես հնարավոր էր այրվել: Լավ մարդիկ բարի նախանձ էին տածում Ալեքսեյի և Ռիտայի հանդեպ և մաղթում էին նրանց շուտափույթ ամուսնություն: Ի վերջո նման հարաբերությունները պետք է ունենային նման ավարտ:
Բայց ամեն, ինչ բոլորովին այլ ընթացք ստացավ, խնդիրները սկսվեց այն լուրից, որը նման դեպքերում պետք է մեծ ուրախության առիթ հանդիսանար: Ռիտան հղիացավ և շտապեց հայտնել լուրը իր սիրելիին, բայց նրա աչքերում ուրախության փոխարեն հանկարծ նկատվեց զայրույթ և կասկած: Պետք է նշել, որ նրանց հարաբերությունները սկսվել էր մոտ երեք ամիս առաջ և Ալեքսեյը կարծում էր, որ այդքան արագ աղջիկները չեն կարող հղիանալ։
Այդ պատճառով էլ նա կասկածում էր, որ Ռիտան իր սրտի տակ ուրիշի երեխային է կրում,
֊Ես չեմ հավատում, որ դա իմ երեխան է,֊ ասում էր նա:
Շատերն էին քննադատում նրան` ասելով, որ դու հիմար ես, նա քեզնից բացի ոչ ոքի չի նկատում, նրա կողքին ոչ ոք չկար, բայց Ալեքսեյն արդեն իր «ճիշտն» էր մտցրել իր գլխի մեջ: Այսպես սկսվեց սկանդալներ և բախումներ միմյանց դեմ` սա տանում էր հարաբերությունների խզման:
Փորձելով ելք գտնել, Ալեքսեյը սկսեց համոզել Ռիտային հեռացնել երեխային, բայց աղջիկը կտրականապես պատասխանեց՝ «երբեք»:
«Ես ուրիշի երեխայն չեմ մեծացնելու» ,֊ բարկությամբ ասաց տղան և հեռացավ: Հետո էլ նա ինքն էր սպասում Ռիտայի զանգին` ներողություն խնդրելու և հետ վերադառնալու խնդրանքով: Ռիտան չէր զանգում և տղան իր համար եզրակացրեց, որ եթե չի զանգում ուրեմն զգում է իր մեղքը և նրանք այդպես էլ բաժանվեցին։ Հետո նրանք մի քանի անգամ պատահմամբ հանդիպել էին, բայց միմյանց նույնիսկ չէին մոտենում և չէին խոսում:
Մի անգամ Ալեքսը հեռվից տեսել էր, թե ինչպես է Ռիտան քայլում փողոցով երեխայի հետ, մեկ այլ անգամ նկատել էր, թե ինչպես է նախկին սիրելին խաղում երեխայի հետ խաղահրապարակում:
Ալեքսը չգիտեր, թե ինչպե՞ս է ապրում Ռիտան, իսկ կյանքը Ռիտայի համար շատ դժվար էր, բայց այնուամենայնիվ նա իրեն համարում էր ամենաերջանիկ մայրը ամբողջ աշխարհում: Այժմ նա երեխա ունի և այս սիրելի փոքրիկը դարձավ նրա իրական երջանկությունը: Ռիտան պատրաստ էր ամեն ինչի, որպեսզի իր որդին ամեն բան ունենա:
Սկզբում նա աշխատել է երկու տեղում, ստեղծել է լավ կարիերա և արդեն լավ գումար էր վաստակում: Նրա որդին` Կոստյան աստիճանաբար երեխայից վերածվեց դեռահասի, այնուհետև երիտասարդի: Նա ավարտեց դպրոցը, ընդունվեց համալսարան, մեծացավ ճիշտ և նպատակասլաց: Հտևում մնացին նաև հարցերը հոր մասին, որոնցով մանկության տարիներին տանջում էր մորը (Իսկ ով՞ է հայրս, որտե՞ղ է հայրս, ինչո՞ւ նա մեզ հետ չէ):
Իհարկե Ռիտան հորինել էր սովորական հեքիաթներ` հերոս օդաչուների և ոչ պակաս հերոսական սուզանավորդների մասին, որոնք տարիներ շարունակ կատարել են կառավարության կարևոր առաջադրանքներ և չեն կարող տուն վերադառնալ: Բայց հետո Կոստյան մեծացավ, և նա դադարեց հարցեր տալ, փոխարենը սկսեց հիշեցնել մորը այն տղամարդու մասին, ով ժամանակին լքել էր իրենց: Բայց տղան ինչքան մեծանում, այնքան ավելի էր նմանվում Ալեքսեյին: Այն նույն Ալեքսեյին, որին նրանք երկար տարիներ չէին տեսել, նույն Ալեքսեյին, ում հետ նրանք ժամանակին հանդիպել էին հենց փողոցում։
Մի օր, երբ Ռիտան քայլում էր որդու հետ կրկին հանդիպեց նախկին սիրելիին։ Նրանք ճանաչեցին միմյանց: Եվ հետո Ալեքսեյը տեսավ Կոստյային` մայր ու որդի չկանգնեցին, այլ շարունակեցին քայլել։Ալեքսեյը շրջվեց և երկար ժամանակ մտածված նայում էր երեխային:
Ալեքսը երեք օր անց եկավ իր նախկին հարսնացուի տուն։ Ավելի ճիշտ՝ քսան տարի երեք օր անց: Եվ հենց դռան շեմից նա հարցրեց. «կներես՞ ինձ», իսկ Ռիտան ժպտաց և պատասխանեց, որ վաղուց է ներել։
Երբ Կոստիկը վերադարձավ տուն, նա տեսավ մի անծանոթի և մոր երջանիկ աչքերը;
֊ ԵՎ ես հասկացա ամեն ինչ` հասկացա, որ ինչպես «հերոս օդաչուները», այնպես էլ «հերոսական սուզանավորդները» երբեմն վերադառնում են:
Նյութը հրապարակման պատրաստեց՝ ՆՈՐ ԻՆՖՈ-Ն
