Ամուսնու մահից հետո կինը որոշեց սկսել նոր հարաբերություններ, ինչը նրա երեխաները թշնամաբար ընդունեցին, քանի որ նրանց համար շատ տարօրինակ էր թվում իրենց մոր ընտրությունը: Երբ նրանց հայրիկը վթարի ենթարկվեց, Կատյան տասնմեկ տարեկան էր, իսկ նրա եղբայրը ՝ Ալյոշան՝ վեց: Մոտ չորս տարի մայրը նրանց մեծացրել է միայնակ։ Երեխաները սկսել էին ընտելանալ կյանքին՝ առանց իրենց հոր: Բայց մի անգամ ամեն ինչ փոխվեց դեպի վատը: Նրանց մայրը Օլգան ծանոթացել էր ինչ-որ տղամարդու հետ՝ նամակագրւթյամբ։ Եվ ոչ թե սոցիալական ցանցերով:
Կնոջ նոր ընկերը մի մարդն էր, ով փակված էր խիս ռեժիմի գաղութում՝, այն էլ սպանության համար: Նախ, Կատյան մտածում էր, որ մայրիկը որոշ ժամանակ կխաղա այս նամակագրական սերը և կփոխի իր միտքը: Այնուամենայնիվ, կինը վճռական էր: Ամբողջ մնացած տարվա ընթացքում մինչև այդ բանտարկյալի ազատվելը, մայրը նամակագրական կապի մեջ էր այդ տղամարդու հետ և նույնիսկ գնացել էր նրա մոտ: Եվ մի օր նա հայտնեց երեխաներին, որ շուտով նրանք կունենան նոր հայրիկ:
Հավանաբար Ալյոշան դեռևս շատ փոքր էր, որպեսզի հասկանար ամբողջ իրավիճակը։ Բայց Կատյան արդեն համարյա տասնհինգ տարեկան էր, և նա քաջ գիտակցում էր, թե ինչպես կարող էր փոխվել իրենց կյանքը։ Դա էլ քիչ է այդ տղամարդը կարող էր հարձակվել և թալանել նրանց, տնից ամեն ինչ տանել: Այդպես սովյալ դատապարտյալը կարող է նաև աչք դնել երեխաների վրա: Կյանքում շատ դեպքեր են կատարվում, ներառյալ սարսափելի դեպքերը: Աղջիկը բազմիցս փորձել է խոսել մոր հետ, խելքի բերել նրան: Բայց, ավաղ, բանականության ձայնը կնոջ գլխում համառորեն լռում էր:
Ընդհակառակը, մայրը որոշ հուզական վերելքի մեջ էր: Նա ոչ մի այլ բանի մասին չի կարողանում մտածել, բացի իր հանցագործի հետ երկար սպասված հանդիպումից: Ամռանը Կատյան կընդունվի քոլեջ և ամենայն հավանականությամբ կապրի հանրակացարանում։ Բայց նա չի կարողանում թողնել իր փոքրիկ եղբորը։ Ո՜վ գիտի թե ինչի է ընդունակ նոր <<հայրիկը>>, իսկ նրա տուն վերադառնալուն արդեն շատ քիչ է մնացել։ Կատյան դեռ փորձում է ստիպել մորը փոխել իր կարծիքը, բայց սիրահարված կինը ոչինչ չի ցանկանում լսել։
Նա սպասում է իր կանացի երջանկւթյանը, բայց ինչպիսի՜ն կլինի վերջաբանը, սարսափելի է նույնիսկ պատկերացնելը։
