Love is մաստակների համը բոլորին շատ ծանոթ է, սակայն այն հիմնականում գնում էին նկարազարդումների համար: Սիրո բարի պատմությունը գրավել է բոլորի սիրտը:
Քչերը գիտեն, որ այն մտածել է նորզելանդացի Կիմ Կասալին: Ամեն ինչ սկսել է բարի նկարներից, որոնք առաջին անգամ նկարել է անցեռոցիկների վրա, որոնք Կիմը փորձում էր թաքցրել էր ամուսնու համար ամբողջ տնով մեկ: Ավելի ուշ նկարները այնքան շատացան, որ այլևս անհնար էր պահել: Ամուսնինները որոշեցին մի նոր ծրագիր մտածել:
3 տարի շարունակ Կիմը նկարում էր այս նկարազարդումները, մինչ ամուսնու քաղծկեղ հայտնաբերելը: Նկարչուհին որոշ ժամանակով դադարեցրել էր աշխատանքը, որպեսզի ժամանակը տրամադրի ամուսնուն և երկու որդիներին: Կիմը իր աշխատանքը տվեց իր բրիտանացի կոլեգային: Բիլ Էսպրին այդ ժամանակից ի վեր նկարում է այդ նկարազարդումները:
Ռոբերտ Կասալին 31 տարեկանում մահացավ: Ամուսնու մահը ազդեց կնոջ վրա. նկարազարդումներում անհետացավ տղան և փոխարինելու եկավ դամբարանային քարը: Ռոբերտի մահից 16 ամիս անց Կիմը լույս աշխարհ բերեց երրորդ որդուն՝ Միլոյին, օգտագործելով ամուսնու մահացացած սերմնահեղուկը:
Կիմ Կասալի քայլը իրարանցում ստեղծեց հասարակության մեջ, սակայն կինը կարողացավ դիմակայել դրան և արժանի պատասախան տալ
«Ես նորից ամուսնուս ինձ հիշեցնող բան ստացա: Եթե նա ողջ լիներ, միլոն կլիներ օրիանակն երեխա, ով ծնված կլիներ ամուսության ժամանակ: Ի՞նչ է փոխում Ռոբերտի մահը»:
