Ուղղակի շոկի մեջ եմ․․․Երկար տարիների համատեղ կյանքից հետո կինս մի տարօրինակ խնդրանքով ինձ դիմեց: Այս պատմության հերոսն իր կյանքից մի դեպք է պատմում ընթեր ցողներին ցույց տալու համար, թե որքան շատ է պետք գնահա-տել հարազատներին, քանի որ մենք երբեք չենք իմանա, թե ինչ է սպասվո ւմ մեզ կամ նրան վաղը…
«Կնոջս հետ 21 տարի ապրել ենք երջանիկ ամուսնական կյանքով: Մի օր, երբ ես աշխատանքից տուն եկա, նա ինձ ապշեցրեց հետևյալ խոսքերով. «Ես ուզում եմ քեզ մի բան խնդրել: Խնդրում եմ, մի կնոջ հրավիրիր հանդիպման»:
Ես չհասցրի պատասխանել, և նա շարունակեց. «Դու գիտես, ես քեզ սիրում եմ, բայց այդ կինն արժանի է այն բանին, որ դու նը-րան մի փոքր ուշադրություն դարձնես, քանի որ նա քեզ շատ է սիրում»:Ես զարմացա, երբ հասկացա, որ խոսքն իմ մայրիկի մա-սին է: Իհարկե, ես համա ձայնեցի, քանի որ հորս մա հից հետո, իսկ դա 19 տարի առաջ էր, մայրս լրիվ միայնակ էր մնացել: Ես նրան զանգահ արեցի հենց այդ երեկո և հանդիպման հրավիրեցի։
Ծրագրում կինո գնալն էր և ընթրիք ռեստորանում: Մայրս շատ զարմացավ և հարցրեց, թե ինչ է պատահել: Նա վախեցավ՝ մտա-ծելով, որ ես իրեն ինչ-որ կարևոր բան ունեմ ասելու և ուղղակի առիթ եմ փնտրում իր հետ խոսելու համար: Բայց ես հանգստաց-րի մորս՝ ասե լով, որ ուզում եմ իր հետ ժամանակ ացկացնել:Մեր հան դիպմանը օրը ես շատ էի անհան գստանում,մայրիկս՝ նույն-պես: Երբ ես հասա նրա տան մոտ, դա տելով իր տեսքից, հաս կացա, որ նա վաղուց էր պատրաստվել և անհամբեր ու մի փոքր նյարդայնացած ինձ էր սպ ասում:
Մենք նստեցինք մեքենան և ռեստորան գնացինք:Այնտեղ ես ճաշացանկը կարդացի մայրիկիս համար,քանի որ տառերի չափսերը փոքր էին նրա համար, իսկ մայրս համես տորեն և մի փոքր տխուր հայաց քով վրաս էր նայում: Նա մեկնաբանեց. «Երբ դու փոքր էիր, ես էի քեզ համար կարդում ճաշացանկը ճիշտ այնպես, ինչպես դու ես այժմ այն կար դում ինձ համար»։Սիրտս ճմլվեց, իսկ մայրիկս շարունակեց.
«Իմ ընկերուհիները շատ զարմացան և ուրախացան,երբ ես ասացի նրանց,որ իմ տղայի հետ հանդիպ-ման եմ գնալու: Դա այնքան հաճ ելի և հիանալի է:Ես նրանց խոստացա մանրամասն պատմել ամեն ինչ, երբ վերադառնամ»: Ֆիլմը համարյա թե չդիտեցինք, քանի որ անընդհատ զրուցում էինք, իսկ երբ ես մայրիկիս տուն տարա, նա ասաց, որ հիա սքանչ երեկո էր, և հաջորդ անգամ ինքն է հրավիրում: Ես հավատացրի նրան, որ ան պայման նորից կհան դիպենք:
«Ինչպե՞ս անցավ հանդիպումը»,- ժպիտը դեմքին հարցրեց կինս: Ես նրան անչափ շնոր հակալ էի այդ հիանալի մտահղացման համար: «Ավելի լավ, քան պատկե րացնում էի»,- պատասխանեցի ես: Ցավոք, մի քանի օր անց մայրս մահացավ սրտի կաթվածից:
Մենք այդպես էլ չգնացինք մեր երկրորդ հանդիպմանը, սակայն ես մխիթարում էի ինքս ինձ այն մտքով, որ հասցրի մեկ հիանալի երեկո պարգևել նրան: Չեք պատկերացնի, թե ինչքան զարմացած և շփոթված էի, երբ մի քանի օր անց նամակ և կտրոն ստացա այն ռեստոր անից, որտեղ ճաշել էինք մորս հետ: Վճարած հաշվին կից մի գրություն կար. «Ամեն դեպքում ես վճարել եմ հաշիվը նախապես: Ես վս տահ չեմ, որ կլինեմ, բայց դու և կինդ կարող եք լավ ժամ անակ անցկացնել: Դու չես հավատա, թե ինչ էր ինձ համար նշանակում այդ երեկոն… Սիրում եմ քեզ, որդի՛ս»:
