Այս պատմությունը սկսվել է երեք տարի առաջ։Այդ ժամանակ սկեսուրս ծանր հի վանդացավ ու տեղափոխվեց հի վանդանոց։ Ավելին, նրա հի վանդանոցում հայտնվելը համընկավ ամառային սեզոնի և մեր արձակուրդի հետ։ Իհարկե, չէինք կարող հի վանդ սկեսուրին թողնել ու գնալ ինչ-որ տեղ հանգստանալու։ Սակայն սկեսուրս խնդրեց, որ քաղաքում պարապ չնստենք, բերքին նայենք, մի բան ջրենք, մի բան հավաքենք։
Մինչ այդ սկեսուրս, իհարկե, հրավիրել էր ամառանոց, բայց մենք այնտեղ չէինք գնացել։ Մենք չկարողացանք մերժել նրան և թույլ տալ, որ սկեսուրիս աշխատանքն ի չիք դառնա։ Հասնելով այնտեղ՝ ես և ամուսինս որոշեցինք նախաձեռնություն վերցնել և չսահմանափակվել միայն նվազագույն ծրագրով, այսինքն՝ ջրելով/բերքահավաքով, այլ որպեսզի մայրս/սկեսուրս իրեն հողամասում ավելի հարմարավետ զգան։ Ամուսինս ամառանոցը վերանորոգեց և մի փոքր կարգի բերեց։
Սանհանգույցը, որը քիչ էր մնում քանդվի, քանդեցինք ու նորը տեղադրեցինք… Հաջորդ տարի սկեսուրս սկսեց մեզ հետ խոսել նախօրոք, որպեսզի մենք մեր արձակուրդը նվիրենք իր ամառանոցին։ Բայց մենք արձակուրդի ծրագրեր ունեինք՝ ուզում էինք ծով գնալ: Ճամփորդությունից երեք օր առաջ սկեսուրս զանգահարեց որդուն. -Ես ինձ վ ատ եմ զգում, արի տղաս, – ասաց նա: Բնականաբար, ես ու ամուսինս շտապեցինք նրա մոտ։
Նրա համար շտապօ գնություն կանչեցինք: Նրանք առաջարկեցին գնալ հի վանդանոց, սակայն սկեսուրս մերժեց։ Նրանք սրսկեցին ու գնացին։ Մենք ամբողջ գիշեր նստեցինք նրա կողքին։ Բնականաբար, դեպի ծով ճանապարհորդությունը ծածկված էր մշուշով։ Ամուսինս կտրականապես հրաժարվեց մորը մենակ թողնել նման վիճակում, իսկ ես չէի ուզում մենակ գնալ։ Եվ կրկին, ինչպես մեկ տարի առաջ, մեզ գործուղեցին հողամաս։
Ավելին, սկեսուրս մեզ գրավոր տվեց աշխատանքային ծրագիր: Մեր արձակուրդի ավարտով սկեսուրս լավաց ավ… Այս տարի նորից կրկնվեց անցյալ տարվա սցենարը: Ես ու ամուսինս հասկացանք, որ սկեսուրս հմտորեն խաղում է իր ճնշման տատնման վրա։ Սակայն մենք դրան հակադրելու ոչինչ չունենք։ Մտածում ենք՝ ինչ անենք, որ հաջորդ տարի սկեսուրս չկարողանա մեզ խանգարել։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց News415Media-ն
