Հարսս ու տղես մի կերպ են յոլա գնում․ Էն օրը իմացա, որ աղջկա համար թանկ հեռախոս են առել․ Խոսացի՝ մարդ ու կնիկ ընենց բերա նս փակեցին, որ․․․Տղես իրա ընտանիքի հետ առանձին ա ապրում: Ես առաջարկեցի,որ գան իմ հետ ապրեն, բայց չուզեցին: Ասեցին, որ ուզում են ինքնուրույն ապրեն:
Ես շատ ավելի ուրախ կլինեի, եթե իսկապես ինքնուրույն լինեին: Բայց հազիվ են ծերը ծերին հասցնում, սո ված օր են անցկացնում, վա րձը մի կերպ են տալիս, Սառնարանը երբ բացես, դատարկա: Կոմունալները ես եմ մուծում, շաբաթը մեկ էլ մթերք եմ առնում, հո սոված չեմ թողնի, իմ երեխեքն են:Թոռս էլ վերջերս դարձավ 15 տարեկան:
Տղես ու հարսս թոռանս 15 -ամյակի կապակցությամբ շատ թանկանոց հեռախոս նվիրեցին: Հարսս իրանից գոհ ասեց, որ ապառիկ են վերցրել: Էդ օրը ձեն չհանեցի: Հաջորդ օրը գնացի, թոռս տանը չէր, տղուս ու հարսիս հարցրի, բա ոնց եք փակելու էդ ապառիկը: Ասեց ին. մի կերպ:
-Բայց ի՞նչ իմաստ ուներ հիմա նման ծանրության տակ մտնել, հազիվ եք հասցնում վարձ փակեք:
Հարսս ու տղես բոր բոքվ եցին.
-Ինչի՞ մեր աղջիկը ումի՞ց ա պակաս, սաղ երեխեքի ձեռքը թանկ հեռախոսա, չենք ուտի, չենք խմի, ապառիկը կմուծենք, որ մենք չկարո ղանանք, դու կմուծես: Նման ամբար տա վանություն չէի սպասում: Ես ասեցի, որ իմ վրա հույս չդնեն, ես չեմ կարող ու ավելացրի, որ այդուհետ իրենց կոմունալները չեմ վճարելու:
