Երբ ամուսնուս քույրը իմացավ, որ երրորդ զավակի եմ սպասում, զայրացավ ու սկսեց վիրավորել ինձ․ Պարզվում է նա այսքան ժաման ակ կարծել է, թե երեխաներս․․․Ամուսնությունից հետո ընկերացել եմ ամուսնուս քրոջ հետ։Ամենուր նրան հրավիրում էինք երեխաների հետ միասին՝ բոլոր ծննդյան տոներին, արձակուրդներին, տոներին։
Նա ինձ ոչինչ չէր տալիս, դատարկաձեռն էր գալիս։ Ես ուրախ էի նրա համար: Ի վերջո, մենք օտար չենք։ Իմ երկու աղջիկները նրա եր եխաներից մի փոքր մեծ են, ուստի ես նրան տվեցի նրանց ամբողջ հագուստը։ Այնպես ստացվեց, որ հղիացա երրորդ երեխայով։
Իհարկե, այս լուրը կիսեցի ամուսնուս քրոջ հետ: Ում, եթե ոչ, նրան կարող էի պատմել հղիությանս մասին: նա բառացիորեն ցնցվեց զա յրույթից և բղավեց, որ ես անմիջապես պետք է աբորտ անեմ։Ինչու ծննդաբերել նման ժամանակ: Որ ես ու ամուսինս չենք կարողանա մեծացնել մեր երեխաներին։
Պետք է մտածեմ, որ պետք է ոտքի կանգնեցնել արդեն գոյություն ունեցող երեխաներին։Հետագայում նա ինձ պատվիրեց իր աղջիկնե րի համար էլեգանտ զգեստներ բերել, քանի որ նրանք հարսանիքի են գնում։Ես պատասխանեցի, որ ես նրանց արդեն տվել եմ այն ամենը, ինչ կարող էի։
Մնացած զգեստները չափազանց մեծ կլինեն։ Եթե ուզում է, թող գա տեսնի։ Ես ոչ մի տեղ չեմ գնալու, ես ունեմ իմ սեփական բիզնեսը: Նա նորից զայրացավ ինձ վրա: Մի խոսքով, բացի հայհոյանքից ու նվաստացումից, ուրիշ բան չլսեցի։Միայն հիմա հասկացա, որ նա այս ամբողջ ընթացքում մեզ երբեք չի հրավիրել իրենց տուն:
Նա պարզապես օգտագործում էր մեզ իր շահի համար: Նա մեզ վերաբերվում էր որպես գործիքի։ Չնայած այն հանգամանքին, որ ամու սինը լավ գումար էր վաստակում, իսկ ծնողներն օգնում են։ Այս դեպքից հետո ես գրեթե դադարեցի նրա հետ խոսել։ Սիրտս դատարկ էր ու տխուր։
