Փաստաբան. Խնդրում եմ դատարանին ասեք ձեր տարիքը:Ծեր տիկին. Ես 86 տարեկան եմ:Փաստաբան- Խնդրում եմ, մանրամասն պատմեք, թե ինչ է տեղի ունեցել հենց այդ ապրիլյան երեկոյի ընթացքում։Ծեր տիկին. Ես նստած էի իմ պատշգամբում՝ ճոճաթոռի վրա, վայելում էի տաք երեկոն, երբ մի տարօրինակ երիտասարդ հանգիստ սողաց իմ պատշգամբ և նստեց իմ կողքի աթոռին:Փաստաբան- Այդ մարդը Ձեր ծանո՞թն էր:Ծեր տիկին. Ոչ, բայց նա իրեն ագ րեսիվ չէր պահում, և, հետևաբար, ես առանձնապես չլարվեցի:Փաստաբան- Ի՞նչ եղավ այն բանից հետո, երբ նա նստեց Ձեր կողքին:
Ծեր տիկին. Նա ձեռքը դրեց իմ ոտքին և սկսեց շոյել այն:Փաստաբան- Փորձե՞լ եք նրան կանգնեցնել:Ծեր տիկին. Ոչ, ես չեմ փորձել:Փաստաբան. Ինչու՞ ոչ:Ծեր տիկին: Հաճելի էր: Այն օրվանից, երբ իմ ամուսինը մա հացավ 30 տարի առաջ, ես նման զգացողություն չեմ ունեցել:Փաստաբան. Ի՞նչ եղավ հետո:Ծեր տիկին. Նա սկսեց ինձ ավելի շոյել, փաղաքշել:Փաստաբան- Իսկ հետո կանգնեցրի՞ք նրան:Ծեր տիկին – Ոչ, ես նրան չեմ կանգնեցրել:Փաստաբան. Ինչու՞ ոչ:
Ծեր կին. Ես շատ գոհ էի և չէի ուզում, որ դա դադարեցվի:Փաստաբան. Ի՞նչ եղավ հետո:Պառավ տիկին. Դե, ուրեմն ես արդեն այնքան էի բո րբոքվել, որ թեքվեցի դեպի նա և ասացի. Շարունակիր, կանգ չառնես:Փաստաբան- Իսկ նա Ձեզ լսե՞ց:Ծեր կին. Ոչ: Նա վեր թռավ և բղ ավեց. «Շնորհավոր ապրիլի 1»: Ի՞նչ էր մնում ինձ անելու։ Ես վերցրեցի ատր ճանակս և կրա կեցի այդ անպ իտանին։
