1926 թվականին կայացած հայ ընտանիքում ծնված տիկին Անահիտն (Անահիտ Թերզիան) իր կյանքի մեծ մասն անցկացրել է Բեյօղլու թաղամասում, որը երբեմնի հին քաղաքի աշխույժ կոսմոպոլիտ կենտրոնն էր։ 16 տարեկան հասակում, երբ սովորում էր հայկական դպրոցում, նա միացավ դպրոցի երգչախմբին, որտեղ նրա կիրքը երաժշտության հանդեպ ավելի խորացավ։
Նրան առաջին անգամ ծանոթացրել են ակորդեոնին Հեյբելիադայում՝ Ստամբուլի մոտ գտնվող Արքայազն կղզիներից մեկում: Կարճ ժամանակ անց նա սկսեց արդեն երաժշտական դասերի գնալ ու շարունակեց նվագել մինչև կյանքի վերջ։ Հետագայում արդեն կին Անահիտը խալաու էր տարբեր պատմական սրճարաններում, պանդոկներում և ռեստորաններում ճաշող հատուկ հյուրերի համար:
Հարգանքն ու հիացմունքը, սակայն, որ նա հավաքել էր տեղացիներից, վերացել էր։ Բացի այդ, 1980-ականներին Ստամբուլը խլել և ավերել է նրա ժառանգած բնակարանը՝ ստիպելով նրան ապրել այլ վայրում։ Չնայած այս մարտահրավերներին, նա վճռական մնաց պայքարելու իր գոյատևման համար որպես երաժիշտ:
Թեև նա չարժանացավ իր արժանի ճանաչմանը, տիկին Անահիտը հիշվում է որպես Բեյօղլուի մշակութային ժառանգության անփոխարինելի մաս:
Նա մահացել է 2003 թվականի օգոստոսի 29-ին Ստամբուլում և հողին հանձնվել Շիշլիի հայկական գերեզմանատանը։
