Ապագա հարսս աղքատ ընտանիքից էր, բայց․․․Հարսանիքից մի քանի օր անց նորից գնացինք խնամուս տուն, բայց այս անգամ․․․

Ապագա հարսս աղքատ ընտանիքից էր, բայց․․․Հարսանիքից մի քանի օր անց նորից գնացինք խնամուս տուն, բայց այս անգամ․․․Մենք ապ շած էինք, որ մեր միակ տղան 22 տարեկանում որոշեց ամուսնության առաջարկություն անել իր սիրելիին։ Նրա հարսնացուն՝ Սյուզ ին, շատ համակրում էր մեզ։ Մենք մի քանի անգամ հանդիպել ենք նրա հետ, նա արդեն հասցրել է շա հել մեր համակրանքը։

Ես ու ամուսինս համոզված էինք, որ անպայման պետք է հարսանիք անենք:Սյուզիի հետ քիչ էինք խոսել ծնողների ու կյանքի որոշ ման րամասների մասին։ Ընտանիքի մասին գիտեինք միայն, որ ապրում են քաղաքից դուրս մի փոքրիկ գյուղում, որտեղ մենք գնացինք հան դիպելու նրա մորը։ Ես ու ամուսինս մի մեծ ծաղկեփունջ և տորթ գնեցինք, մեր սիրելի գինին, որպեսզի դատարկաձեռն չգնանք այցել ության։

Տղայիս խոսքերից հաս կացա, որ նրա ծնողները վա տ են ապրում, բայց, չնայած սրան,երեքս էլ հաճելիորեն զարմացանք՝ բակի և բուն տան մաքրությունը տեսնելով: Տունը աղքատ էր ու հին, բայց լավ խնամված, ինչն այն ավելի լավն էր դարձնում, քան մյուսների տները։ Մեր խնամիի անունը Վարդիթեր է և նա անմիջապես հաճելի տպավորություն թողեց մեզ վրա:

Վարդիթերը անմիջապես զգուշացրեց մեզ, որ, ցա վոք, փող չունի հարսանիքի համար (նա 5 տարի էր ամուսնալ ուծված էր, ուստի նա կարող էր ապավինել միայն սեփական ուժերին):Պարզ երևում էր, թե ինչպես էր դա վրդով եցնում Սյուզիին (որդիս ասել էր, որ նա շատ էր ուզում հարսանիք անել) ։ Հարսանիքից երկու օր առաջ մեր տան շեմին հայտնվեց խնամիս և թեև մենք ուրախ էինք տեսնել նրան, բայց անհա գստացանք նրա հանկարծակի հայտնվելու պատճառով։

Նա նյար դայնացած էր և բառեր չէր գտնում, իսկ հետո գրպանից հանեց մի ծրար, որի մեջ գումար կար հարսանիքի համար վճարելու համար:Պարզվեց, որ նա վարկ է վերցրել։Մենք չէինք ուզում, որ մեր խնամին մեր պատճառով պարտք ունենա,ուստի խնդրեցինք նրան գումարը վերադարձնել բանկին, բայց նա վճռական էր տրամադրված։

Հարսանիքն ուղղակի կախարդական էր ։Հմայիչ Վարդիթերը 45 տարեկանի համար ուղղակի անգերազանցելի տեսք ուներ հարսանիք ին և նա իր բարությամբ կախարդեց մեր բոլոր հարազատներին, հետո հորեղբորս տղան նրան պարի հրավիրեց։ Պատկերացրե՛ք՝ ընդ ամենը մեկ ամիս է անցել այն բանից հետո, երբ ես ու ամուսինս նորից գնացինք խնամախոսության, բայց հիմա Վարդիթերի հետևից, հորեղբորս տղայի համար։

Հիմա նրանք միասին են ապրում և երջանիկ են

ԱՂԲՅՈՒՐ

Понравилась статья? Поделиться с друзьями: