Ամուսնացած եմ, ունենք երկու երեխա։ Ես ու ամուսինս շատ հարցերի վերաբերյալ նույն աշխարհայացքն ունենք, ուստի մենք ապրում էինք հանգիստ, բարեկամաբար, մինչև վերջերս առաջացած խնդիրները։ Խնդիրը նրա եղբայրն է, որն անգամ դանակով վնասել է մեր մեքենան, ուստի ես չեմ ուզում շփվել նրա հետ և պատրաստ եմ նրան տալ այն, ինչ նա ցանկանում է, իսկ ամուսինս՝ ոչ։
Ամուսնուս ու նրա եղբոր տարիքային տարբերությունը 8 տարի է։ Երբ մենք պատրաստվում էինք ամուսնանալ, նրա ծնողները մեզ նվիրեցին մեկ սենյականոց բնակարան: Իսկ եղբայրն ու ծնողները մնացին երեք սենյականոց բնակարանում, և թվում էր, թե հետագայում այն պետք է մնար փոքր տղային։
Նախ, նրանց հայրը մահացավ, կրտսեր որդին այն ժամանակ այլևս չէր ապրում ծնողների հետ: Մայրը պարբերաբար հիվանդանում էր, խնդրում էր փոքր տղային վերադառնալ իր հետ ապրելու (նա դեռ ամուսնացած չէ), բայց նա հրաժարվում էր։ Որոշ ժամանակով կարող էինք մնալ նրա հետ և զբաղվել նրա խնամքով, բայց մեր աղջիկը բրդից ալերգիա ուներ, իսկ սկեսուրս 2 կատու ունի։
Ամուսինս մի քանի տարի շարունակ անընդհատ գնում էր մոր մոտ, բժիշկների կանչում զբաղվում նրա խնամքով, երբեմն էլ նույնիսկ մնում էր այնտեղ մի քանի օրով, իսկ կրտսեր եղբայրը երբեմն պարզապես զանգում էր։ Սկեսուրս ամուսնուս ասել է, որ չի ցանկանում, որ բնակարանը մնա միայն փոքր տղային, նա իրեն շատ անտարբեր է պահում և չի հետաքրքրվում նրա առողջությամբ։
Նա ասաց, որ երկուսի համար էլ կտակ կկազմի: Ամուսինս համաձայնել էր նրա հետ, բայց լուրջ չի վերաբերվել, քանի որ հույս ուներ, որ մոր առողջությունը կվերականգնվի։ Բայց որոշ ժամանակ անց նա սկսեց վատանալ և խնդրեց ամուսնուս, որ ամեն ինչ լինի այնպես, ինչպես ինքն է գրել կտակում, բնակարանն ու փոքրիկ քոթեջը հավասարապես կբաժանվեն եղբայրների մեջ։ Բայց ամուսնուս եղբայրը հավանություն չի տալիս այս որոշմանը։
Նյութը հրապարակման պատրաստեց ՆՈՐ ԻՆՖՈ-ն
