Մի անգամ արտաշատցու բնակարանում ջրի ծորակը փչանում է: Զանգում են ԺԷԿ, որ վադապրավոդչիկ ուղարկեն՝ անսարքությունը վերացնի: Վադապրավոդչիկը գալիս է և սրանց դռան զանգը տալիս: Ներսից իրենց բարբառով հարցնում են
— Էդ վեվ ի՞ (այդ ով է՞):
— Վադապրավոդչիկն ի:
Բայց դուռը չեն բացում: Նորից է զանգը տալիս: Էլի հարցնում են.
— Էդ վեվ ի՞:
Վադապրավոդչիկն ի:
Դարձյալ դուռը չեն բացում: Եվ այսպես հարցուպատասխանը կրկնվում է մի քանի անգամ: Վադապրավոդչիկի սիրտն այլևս չի դիմանում, ուշաթափվում և ընկնում է դռան մոտ:
Մի որոշ ժամանակ անց դրսից մարդիկ են գալիս և աստիճաններով բարձրանալիս տեսնում են ուշաթափված մարդուն: Զարմացած իրար հարցնում են.
— Է՞ս վեվ ի: Ներսից թութակը պատասխանում է.
— Վադապրավոդչիկն ի:
